πεθαίνοντας στη Δραπετσώνα

...Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, τον κ. Αγγελόπουλο παρέσυρε μοτοσυκλέτα στην περιφερειακή οδό Δραπετσώνας, μετά το πρώτο τούνελ, στο ρεύμα προς Κερατσίνι.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο σκηνοθέτης βρισκόταν στο σημείο για τις ανάγκες των γυρισμάτων της ταινίας «Η Άλλη Θάλασσα», που ξεκίνησαν στις αρχές Ιανουαρίου. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τη στιγμή που διέσχιζε το οδόστρωμα παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα που οδηγούσε αστυνομικός ο οποίος ήταν εκτός υπηρεσίας....
...μας πληροφόρησε απλά η αποψινή ειδησιογραφία

Δυο μήνες πριν, η ελπίδα μιας καλλιτεχνικής ματιάς, διαφορετικής από τις μουντές αναλύσεις των ειδικών γύρω από τη κρίση μας, έδινε ένα κάποιο βάλσαμο στα βάσανα μας.

Θ. Αγγελόπουλος: «Ο καθένας φροντίζει για το κόμμα του»
Τα γυρίσματα της νέας του ταινίας με επίκεντρο την κρίση
αρχίζουν σε ένα μήνα

από το http://www.tovima.gr
«Το κείμενο του σεναρίου είναι αντιπροσωπευτικό της οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής κρίσης που ζούμε σήμερα στην Ευρώπη και τονίζει ιδιαίτερα την κυριαρχία αγορών και τραπεζών» ανέφερε μεταξύ άλλων ο ιταλός ηθοποιός Τόνι Σερβίλο, πρωταγωνιστής στην επόμενη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Η άλλη θάλασσα», η οποία θα αρχίσει να γυρίζεται σε έναν μήνα και κάποιες μέρες από σήμερα. Συγκεκριμένα, ημερομηνία έναρξης των γυρισμάτων είναι η 19η Δεκεμβρίου με την προοπτική να ολοκληρωθούν στις 19 Φεβρουαρίου 2012.

«Είμαι πολύ ευτυχής που βρίσκομαι εδώ, γιατί οι χώρες μας, η Ιταλία και η Ελλάδα, είναι συγγενείς ζώντας παρόμοιες συνθήκες» συμπλήρωσε ο Τ. Σερβίλο.

Η πρώτη επίσημη συνάντηση του Τ. Σερβίλο και του Θ. Αγγελόπουλου σε ελληνικό έδαφος έγινε το πρωί της Τρίτης 8 Δεκεμβρίου στο ξενοδοχείο Τιτάνια όπου ο σκηνοθέτης δεν έκρυψε την οργή του για τα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στην Ελλάδα. «Είμαι θυμωμένος με όλους» είπε χαρακτηριστικά. «Ο καθένας φροντίζει για το κόμμα του και όχι για την χώρα. Εχω πει εδώ και καιρό ότι πρέπει να βρεθεί λύση κοινή! Η Ευρώπη ενδεχομένως να μην είναι η Ευρώπη που είχαμε ονειρευτεί, όμως ο μόνος δρόμος είναι ο ευρωπαϊκός».

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επέλεξε τον Τόνι Σερβίλο όταν τον είδε στις ταινίες «Il dino» και «Οι συνέπειες του έρωτα». Το «Il divo» παραμένει η μεγαλύτερη επιτυχία του ιταλού ηθοποιού χάρη στην εκπληκτική ερμηνεία του στον ρόλο του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζούλιο Αντρεότι. «Δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα σε Αντρεότι και Σίλβιο Μπερλουσκόνι» απάντησε σε ανάλογη ερώτηση ο Σερβίλο. «Ο Αντρεότι ήταν ένας δεινόσαυρος της πολιτικής, ένας πολιτικός ηγέτης με στρατηγική σε μια εποχή που και ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικό. Σήμερα τον τόνο τον δίνουν οι αγορές. Αυτές συνδιαλέγονται και όχι οι πολιτικοί».

Τα γυρίσματα της «Αλλης θάλασσας» θα γίνουν ως επί το πλείστον στο λιμάνι του Πειραιά, κάποια στην Πάτρα αλλά και στο Θέατρο Ρεξ. Ο Τόνι Σερβίλο υποδύεται τον Π. , πατέρα της Ε.(Ειρήνη Στρατηγοπούλου) και η σχέση τους θα είναι η ραχοκοκαλιά της ταινίας, στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει και το ανέβασμα μιας παράστασης του έργου του Μπέρολντ Μπρεχτ «Η όπερα της πεντάρας». Σύμβουλοι του Θ. Αγγελόπουλου στο σενάριο θα είναι οι συγγραφείς Ρέα Γαλανάκη και Πέτρος Μάρκαρης, η διεύθυνση φωτογραφίας θα είναι του Ανδρέα Σινάνου, ενώ οι δυο κόρες του σκηνοθέτη, Ελένη και Κατερίνα θα κάνουν το κάστινγκ και τα ντεκόρ αντιστοίχως.

Σε ό,τι αφορά το σκέλος των ελλήνων ηθοποιών της ταινίας, απαρτίζεται εκτός άλλων, από τους Χρήστο Λούλη, Ανδρέα Κωνσταντίνου, Δημήτρη Πιατά, Τζούλια Σουγκλάγκ, Ακύλλα Καραζήση, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Μάνο Βακούση, Ερρίκο Λίτση, Βασίλη Κολοβό, Θόδωρο Κατσαδράμη, Ελένη Γερασιμίδου, Ηλία Λογοθέτη και Αγγελο Αντωνόπουλο. 
....

Ψυχραιμία!!!!

Μέσα από έναν σκληρό σαρκασμό, το μπλογκ anamorfosis.net/blog/ περιγράφει την διοικητική και πολιτική λειτουργία των δήμων της χώρας.
Κάθε ομοιότητα ή διαφορά με τις εμπειρίες σας είναι …συμπτωματική.
Το ανακάλυψα από μια ανάρτηση του Τάσου Καρκαντζέλη στο f/b
(Το αρχικό κείμενο δημοσιεύτηκε στο μπλογκ V for VALIS. Το Director’s Cut έχει επιπλέον δύο γκραν–γκινιόλ σκηνές στο τέλος που κόπηκαν από την εμπορική βερσιόν: Συνιστώμενη Βιβλιογραφία και Προτεινόμενη Λύση)
Κατά το διάστημα 2004 – 2009 μπήκα περίπου στο 1/3 των τότε ελληνικών Δήμων. Είδα από μέσα πώς λειτουργούν. Πιστεύω ότι ξέρω για τους Δήμους όσα δεν ξέρει ούτε ο Υπουργός Εσωτερικών, έχω υλικό να γράψω βιβλίο. Θα προσπαθήσω στη συνέχεια να δώσω ένα εγχειρίδιο οδηγιών. Η αρχική μου σκέψη ήταν να το στείλω στην τρόικα, φοβάμαι όμως μην επηρεάσω την καταβολή της έκτης δόσης και δεν το θέλω. Πρώτα λίγοι ορισμοί, να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε:
Δήμος = ύψιστη τιμή εντροπίας, προβλέπεται από τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο και αντικατοπτρίζει τη μέγιστη αταξία. Πλήρης αποδιοργάνωση των πάντων, η οποία δεν εμπεριέχει καμία πληροφορία και δεν επιτρέπει τη διατήρηση ζωής.
Δήμαρχος = ένας από τους Μεγάλους Παλαιούς, κατά βάση μια πανίσχυρη εξωδιαστατική οντότητα, ο οποίος ζει εξόριστος στον κόσμο μας, «στο βυθισμένο Γρ'φείο του κοιμάται κι ονειρεύεται (πως την αυγή παντρεύεται)», και περιμένει υπομονετικά να βρεθούν τα άστρα στη σωστή τους θέση για να επανεκλεγεί.
Αντιδήμαρχος = ένα από τα φριχτά Σογγώθ, πλάσματα χωρίς νου που έχουν τη μορφή τεράστιας συγκέντρωσης πρωτοπλασμαστικών φυσαλίδων.
Δημοτικός Προϋπολογισμός = καταραμένο βιβλίο του τρελού Άραβα ποιητή Αμπντούλ Αλχαζρέντ.
Ο Δήμος βρίσκεται μόνιμα σε κατάσταση βραδυφλεγούς χρεοκοπίας. Οι ΚΣ για έναν Δήμο είναι να μην ξέρει πώς να παλέψει την ερχόμενη μισθοδοσία, να καθυστερούν οι λογαριασμοί και να σπάνε τα τηλέφωνα οι προμηθευτές ζητώντας τα λεφτά τους. Όλο αυτό βιώνεται ως κατάσταση ισορροπίας. Αν γίνει θαύμα, κάποια εξωτερική παροχή ενέργειας υπό μορφή χρημάτων κι ο Δήμος κάνει κβαντικό άλμα σε μια μετασταθερή κατάσταση νοικοκυρέματος, αν η μισθοδοσία καλυφθεί, οι υποχρεώσεις τακτοποιηθούν κι οι λογαριασμοί πληρωθούν, τότε αυτό βιώνεται ως ανισορροπία κι ο Δήμος επιζητεί να επανέρθει γρήγορα στην προηγούμενη σταθερή του κατάσταση. Όλα αυτά αντανακλώνται στον Δημοτικό Προϋπολογισμό, γνωστός και ως Αλ Αζίφ (Το Βουητό των Εντόμων), ο οποίος είναι καταραμένο σύγγραμα κι όποιος το διαβάσει, τρελαίνεται. Η σύνταξη του Δημοτικού Προϋπολογισμού (ΔΠ από εδώ και εμπρός) γίνεται με βάση την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάϊζενμπεργκ, σύμφωνα με την οποία είναι αδύνατο να γνωρίζει κάποιος την πραγματική δαπάνη και την εγγραφόμενη δαπάνη ταυτόχρονα• το πραγματικό έσοδο και το εγγραφόμενο έσοδο ταυτόχρονα. Αυτά τα δύο έχουν μεταξύ τους σχέση ύλης – αντιύλης. Συγκεκριμένα: εγγραφόμενη δαπάνη = πραγματική δαπάνη – Κ_Δ, όπου Κ_Δ είναι η κβαντική διαφορά της πραγματικής δαπάνης από μια άλλη, ιδεατή, σε κάποιο εναλλακτικό σύμπαν, στο οποίο ο ΔΠ είναι ισοσκελισμένος. Συμμετρικά: εγγραφόμενο έσοδο = πραγματικό έσοδο + Κ_Ε, όπου Κ_Ε η απαραίτητη κβαντική προσθήκη προκειμένου να μετατραπεί η αθλιότητα του πραγματικού εσόδου σε Πλατωνική Ιδέα, προερχόμενη από κάποιο εναλλακτικό σύμπαν στο οποίο οι δημοτικές καντίνες, οι λαϊκές αγορές, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.λπ. δίνουν πολλά λεφτά και ισοσκελίζουν τον ΔΠ. Στο δικό μας σύμπαν, ο ΔΠ πρώτα ισοσκελίζεται και μετά εγγράφονται οι δαπάνες και τα έσοδα.
Δύο μεθόδους χρησιμοποιεί ο Δήμος προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μετασταθερή τάξη και να επανανέρθει στη σταθερή του κατάσταση μέγιστης αταξίας: διαφθορά και κακοδιαχείριση. Ως προς το πρώτο, έχουν δημοσιευτεί άφθονα και τρανταχτά περιστατικά. Από την εμπειρία μου, μπορώ να βεβαιώσω τα παρακάτω:
1) Η διαφθορά είναι διαπαραταξιακή. Δεν έχει να κάνει με την προέλευση της δημοτικής αρχής από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΚΚΕ, την Αριστερά ή κανέναν από αυτούς. Η γνώση της πολιτικής προέλευσης δε δίνει προβλεπτικές δυνατότητες για τη δημοτική διαφθορά. Όλα έχουν να κάνουν με τους συγκεκριμένους δημοτικούς άρχοντες, τι άνθρωποι είναι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον δήμαρχο, αλλά σε όλο το δημοτικό συμβούλιο. Ο αντιδήμαρχος π.χ. κατά κανόνα τα παίρνει πολύ περισσότερο από τον δημάρχο. Αυτός ο τελευταίος διαθέτει, ως προς τους συνεργάτες του, τη σχέση Φαίνεσθαι – Είναι. Ο δήμαρχος είναι αυτός που προβάλλεται, δίνει συνεντεύξεις, κόβει κορδέλες, εκφωνεί λόγους, παρίσταται σε δεξιώσεις, διαθέτει όραμα για τον τόπο («όραμα», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλείται ο φραπές), σχέδιο ανάπτυξης για την πόλη («ανάπτυξη», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλείται ο διορισμός ψηφοφόρων και συγγενών), δομεί όλη τη φαινομενολογία του Δήμου. Η οντολογία του Δήμου όμως έχει να κάνει πολύ περισσότερο με τους υπαλλήλους, αντιδημάρχους, ταμίες, προέδρους δημοτικών οργανισμών κ.λπ. και συνήθως το Φαίνεσθαι δεν έχει ιδέα τι κουμάσι είναι το Είναι (εκτός ίσως αν πρόκειται για μια ιδιαίτερα μεγάλη προμήθεια, για κάποιο ιδιαίτερα ακριβό έργο, στο οποίο ενδεχομένως να ενδιαφερθεί η Αυτού Μεγαλειότης να συμμετάσχει στο πάρτι). Το πολύ-πολύ που μπορεί να κάνει ο δήμαρχος είναι να εφαρμόσει αυστηρό μάνατζμεντ («μάνατζμεντ», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλούνται οι βρισιές). Να τρομάξει τους συνεργάτες του, να τους βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι και να περάσει το μήνυμα ότι δε θα ανεχθεί διαφθορά, οπότε αυτοί θα βρουν τρόπο να διαφθείρονται χωρίς να το πάρει μυρωδιά ο μεγάλος. Tag για την παράγραφο: ο δήμαρχος δεν ασχολείται, η Αυτού Μεγαλειότης είναι μονίμως σε μίτινγκ («μίτινγκ», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλούνται οι γκόμενες).
2) Στους Δήμους επιβεβαιώνεται ο Χρυσός Κανόνας της Διαφθοράς στο Ελληνικό Δημόσιο. Ποιος είναι ο κανόνας; Ότι τα λεφτά δεν τα παίρνει αυτός που υπογράφει το χαρτί (όχι τα πολλά λεφτά, τουλάχιστον). Τα παίρνει αυτός που βάζει το χαρτί μπροστά σ’ αυτόν που υπογράφει και δηλώνει αδιάφορα: «είναι ένα απαραίτητο έργο, κ. υπουργέ / κ. πρόεδρε / κ. διευθυντά / κ. βουλευτή / κ. δήμαρχε, π.χ. μια απεντόμωση γιατί έχουμε γεμίσει κουνούπια» – «Πού υπογράφω;» – «Να, εδώ κι εδώ κι εδώ, στο κάτω μέρος».
3) Υπάρχει ένα είδος καλοπροαίρετης διαφθοράς, δεν ξέρω πώς αλλιώς να την ονομάσω, που παίζει μεγάλο ρόλο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι μεθοδευτές της μπορεί ακόμα και να μην ωφελούνται καθόλου προσωπικά – για την ακρίβεια, δεν τη συνειδητοποιούν καν ως διαφθορά: «Να δώσουμε τη δουλειά σε κάποιον της περιοχής, για να μείνουν τα λεφτά στον τόπο, να μην πάνε στην Αθήνα». Επίσης, πολύ διαδεδομένο είναι και το: «Με τους διαγωνισμούς δεν κάνεις τίποτα. Οι διαγωνισμοί είναι για τους Ευρωπαίους, η Ελλάδα λειτουργεί αλλιώς. Δώσε τη δουλειά σε κάποιον σοβαρό επαγγελματία, μην μπλέξουμε με τυχάρπαστους και τραβιόμαστε μετά».
Η μεγάλη όμως φρίκη που κατατρώει τους Δήμους είναι η κακοδιαχείριση. Ο κόσμος συνήθως στέκεται στην (υστερόβουλη) διαφθορά, είναι πιο τρανταχτή και μπρεχτική, το κακό είναι επικεντρωμένο και συνειδητό. Πιστεύω όμως ότι πολύ περισσότερα χρήματα σπαταλιούνται από την κακοδιαχείριση παρά από οτιδήποτε άλλο.
Είναι απίστευτο το τι γίνεται μέσα στους Δήμους!
Ενώ έχουν υλικά, εργαλεία κ.λπ., αγοράζουν καινούργια γιατί δεν ξέρουν ότι τα έχουν. Τα παλιά υλικά σαπίζουν σε κάποια αποθήκη, ξεχασμένα από κάποια παλιότερη δημοτική αρχή, κι οι καινούργιοι υπάλληλοι τα κοιτάζουν με απορία. Ή τα αναφέρουν στον Πρόεδρο της Δημοτικής Υπηρεσίας, γνωστός και ως: το Έρπον Χάος, ο Μαύρος Άνθρωπος, ο Φύλακας στο Κατώφλι, ο οποίος το ξεχνάει. Η πληροφορία, γενικώς, μέσα στους Δήμους μεταδίδεται με γεωλογικούς ρυθμούς• μέχρι να περάσει από το ένα γραφείο στο άλλο, έρχεται η καινούργια εποχή των παγετώνων. Πολλοί Δήμοι δεν προσλαμβάνουν δικηγόρους και λειτουργούν χωρίς νομική υπηρεσία, προκειμένου να μειώσουν δαπάνες – έτσι υποτίθεται, δηλαδή, γιατί στο τέλος δίνουν πολλαπλάσια χρήματα σε αμοιβές εξωτερικών νομικών. Ένα άλλο φοβερό είναι ότι ενώ προβλέπονται κοινοτικά κονδύλια για συγκεκριμένα έργα, οι Δήμοι δεν το γνωρίζουν και τα πληρώνουν με δικά τους χρήματα. Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται Κεντρική Ένωση Δήμων & Κοινοτήτων• δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει, υποτίθεται ότι ενημερώνει τους Δήμους για τέτοιες επιδοτήσεις και βοηθά στη διαδημοτική ανταλλαγή τεχνογνωσίας, υποψιάζομαι όμως ότι είναι ένα ακόμα μακιγιάζ που χρησιμοποιεί το Ελληνικό Κράτος για να παριστάνει ότι είναι Κράτος. Συμβαίνει επίσης και το αντίστροφο, οι Δήμοι να χρησιμοποιούν κοινοτικά κονδύλια για άχρηστα έργα, μόνο και μόνο επειδή βρήκαν την επιδότηση. Πάνω εδώ θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούν οι θρυλικοί ποδηλατόδρομοι του Βόλου, που ανήκουν στα 7 Θαύματα του Κόσμου, στα 7 Τραύματα του Κόσμου, και χρησιμοποιούνται από τους βιολόγους ως απόδειξη της καταγωγής του ανθρώπου από τον πίθηκο.
Είναι γεγονός: μεγάλοι και, υποτίθεται, σοβαροί Δήμοι της χώρας είναι οργανωμένοι στα πρότυπα μπακάλικου της δεκαετίας του ’50. Δεν συντάσσουν οικονομικές καταστάσεις – ισολογισμούς και λογαριασμούς αποτελεσμάτων χρήσης – ή τους συντάσσουν ως έργο μυθοπλασίας, αποκύημα φαντασίας, μόνο και μόνο για να στείλουν ένα χαρτί στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Δεν ξέρουν πώς να μεταφέρουν μια πίστωση από τον έναν κωδικό του ΔΠ στον άλλον, οπότε καθυστερούν στη σύνταξή του, μαζί μ’ αυτόν καθυστερούν και στη σύνταξη των επιμέρους προϋπολογισμών των ΝΠΔΔ του Δήμου, μένουν οι παιδικοί σταθμοί χωρίς γάλα και τα οχήματα του Δήμου χωρίς βενζίνη για μήνες. Λειτουργούν χωρίς βάσεις δεδομένων και καταλόγους• η Δημοτική Αστυνομία κόβει πρόστιμα, τα οποία όμως δεν εισπράτονται ποτέ, γιατί ο Δήμος δεν έχει καταλόγους. Χάνουν συνέχεια παραστατικά. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν αυτό, φαίνεται πως όποιο χαρτί μπει μέσα στον Δήμο, εξαφανίζεται από το δικό μας χωροχρονικό συνεχές κι εμφανίζεται σε κάποιον εναλλακτικό κόσμο. Ο προμηθευτής μετά θέλει να πάρει τα λεφτά του, σε κάποιες απίθανες περιπτώσεις θέλει να τον πληρώσει κι ο Δήμος, δεν ξέρουν όμως πώς να το κάνουν αυτό γιατί χάσαν το τιμολόγιο. Και το Δημόσιο θέλει πρωτότυπα παραστατικά για να πληρώσει, δε δέχεται αντίγραφα. Όμως ο προμηθευτής δεν μπορεί να εκδόσει καινούργιο παραστατικό συν ένα πιστωτικό τιμολόγιο που να ακυρώνει το παλιό, γιατί οι εφορίες τρελαίνονται μόλις δουν πιστωτικά τιμολόγια, υποψιάζονται εικονικές πωλήσεις. Ούτε μπορεί να καταγγείλει την απώλεια, γιατί ο Κώδικας Δήμων & Κοινοτήτων μετά προβλέπει ένορκη διοικητική εξέταση, κι ο Δήμος δε θέλει να μπλέξει. Τελικά ψάχνουν να βρουν μια λύση στο μιλητό κι ένας Θεός ξέρει πώς την εμφανίζουν στα χαρτιά. Σταχυολογώ ορισμένα ενδεικτικά περιστατικά:
- Η μηχανικός του Δήμου έδειχνε ζαλισμένη. Μελετούσε ένα ΦΕΚ σχετικό με τη δουλειά της και πάλευε να βγάλει άκρη με τους όρους και τις έννοιες. Στο τέλος ζήτησε βοήθεια: «Δεν το καταλαβαίνω αυτό που λέει εδώ: τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου υποχρεούνται να αποστείλουν ετούτο κι εκείνο και το άλλο κ.λπ.»
«Μάλιστα», είπα.
«Τι είναι τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου;»
Έπαθα σοκ. «Τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου», είπα με άχρωμη, ρομποτική φωνή, «είστε, ας πούμε, εσείς, ο Δήμος, καθώς κι ο δημοτικός οργανισμός κ.λπ. κ.λπ.». Συνέχισα την εξήγηση ενώ από μέσα μου έκανα χαρακίρι.
- «Είχα επαφές στη ΝΔ», μου έλεγε ένας δημοτικός σύμβουλος. «Μιλούσαμε τακτικά, σκεφτόμουν να κατεβώ στις εκλογές. Μετά όμως είπα: είσαι τρελός; Στη ΝΔ οι θέσεις είναι καπαρωμένες, ο τάδε, ο τάδε κι ο τάδε είναι δεδομένοι! Καμία ελπίδα. Οπότε μετά πήγα στο ΠΑΣΟΚ, που ήταν πιο ανοιχτά τα πράγματα, κι αρχίσαμε να το συζητάμε. Κατέβηκα με το ΠΑΣΟΚ και τελικά εκλέχτηκα».
Αναφέρω αυτό το περιστατικό γιατί είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας μιας μεγάλης μερίδας κόσμου που δραστηριοποιείται στα δύο κόμματα εξουσίας. Η ένταξη στη ΝΔ ή στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει να κάνει με ιδέες ή στάσεις ζωής ή πολιτικές τοποθετήσεις. Απλά πράγματα, ποιος μπορεί να με βολέψει. Ποδοσφαιρικές μεταγραφές: πού να πάω ώστε να παίζω ενδεκάδα και να μην κάθομαι στον πάγκο.
- «Ο πάρεδρος δεν καταλαβαίνει τίποτα. Το κάνουμε τακτικά, σπάμε την προμήθεια σε πολλές μικρότερες, οπότε αποφεύγουμε τον διαγωνισμό και τις δίνουμε με απευθείας αναθέσεις. Ποτέ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με το Ελεγκτικό Συνέδριο, ο πάρεδρος δεν καταλαβαίνει τίποτα».
- «Υποψιάζομαι ότι όλοι τα παίρνουν εκτός από μένα!...» μου έλεγε κάποτε ένας δήμαρχος στο γραφείο του χαμογελώντας πικρά. Τον ήξερα, ήταν άνθρωπος με αρχές. Παλιό μέλος του ΚΚΕ, που πλέον είχε γίνει ΚΚΕ–με–την–ευρεία–έννοια, αρρώσταινε και μόνο στη σκέψη της μίζας κι είχε προειδοποιήσει όλο τον Δήμο ότι θα τους κόψει τα πόδια αν μάθει ότι τα παίρνουν. Τον συμπαθούσαμε όλοι γι’ αυτό και δεν είπα τίποτα.
Διότι τι να του πω, του ανθρώπου; Ήξερα καλά τι γινόταν στον Δήμο του – σε κάποιες υπηρεσίες, τουλάχιστον. Όχι απλώς τα έπαιρναν, ταρίφα κανονική είχαν. «Τα παίρνω» δεν είναι η σωστή έκφραση, περιλαμβάνει το στοιχείο της τυχαιότητας, της σποραδικότητας, τα παίρνω σήμερα αλλά δεν θα τα πάρω αύριο και ίσως τα πάρω μεθαύριο. Οι υπάλληλοι όμως είχαν καταργήσει κάθε έννοια τυχαιότητας, το είχαν προσδιορίσει ντετερμινιστικά το πράγμα. Ταρίφα. Αυτά συμβαίνουν όμως αν ο δήμαρχος κάθεται όλη μέρα στο γραφείο του και δεν ασχολείται. Ο συγκεκριμένος ήταν συμπαθέστατος και τον αγαπούσαμε όλοι όσοι τον γνωρίζαμε. Οπότε τι να του πεις; Ασ’ τον τρελό στην τρέλα του και τον πλανημένο στην πλάνη του. Εξάλλου, αν δεν έπαιρνε απόφαση να βγει απ’ το γραφείο του και να κάνει φύλλο και φτερό τον Δήμο, δε θα διαπίστωνε ποτέ τα όργια, θα έμενε πάντα με την αβεβαιότητα. «Η απόλυτη ύπαρξη ενός αντικειμένου ξέχωρα από τη διαδικασία της παρατήρησής του, είναι μια φράση χωρίς νόημα», έλεγε ο επίσκοπος Μπέρκλι. Όχι μόνο αντικειμένου αλλά και λαδώματος, λέω εγώ.
Μετά από όλα αυτά όμως, πώς καταφέρνουν κι επιβιώνουν οι Δήμοι; Δεν επιβιώνουν, αυτή είναι η απάντηση. Εδώ και πολλά χρόνια, οι Δήμοι σπαταλούν συνέχεια λεφτά, δανείζονται απ’ όπου βρουν, χρεώνονται συνεχώς κι οι περισσότεροι είναι σε μια ιδιόρρυθμη κατάσταση ημιχρεοκοπίας. « Χρέη και οργή στα ύψη για 58 Δήμους», «Υπερχρεωμένοι Δήμοι υπό επιτήρηση» κ.λπ. Παλιότερα πίεζαν την Περιφέρεια, την κυβέρνηση κι αυτές έβρισκαν κάποιες φόρμουλες να τους βοηθάνε (ρυθμίσεις χρεών, εγγυήσεις κ.α.). Τώρα όμως άρχισαν να τίθενται υπό καθεστώς μνημονίου, οι πιο χρεοκοπημένοι εξ’ αυτών. Ε, δεν το λες «επιβίωση» όλο αυτό...
Ναι, όμως πώς καταφέρνουν οι Δήμοι να εκπληρώνουν τις πολύ βασικές λειτουργίες τους; Να αλλάζουν τις καμένες λάμπες και να μαζεύουν τα σκουπίδια; Εδώ πρέπει να πάμε στα βαθιά νερά της λειτουργίας των Δήμων και να δούμε το σύστημά τους.
Το σύστημα που λειτουργούν οι Δήμοι είναι ο κ. Γιάννης (τυχαίο όνομα). Σε κάθε Δήμο, ίσως και σε κάθε Δημοτική Υπηρεσία, υπάρχει ένας τέτοιος. Πρόκειται συνήθως για παλαιό υπάλληλο, καμιά φορά και για αντιδήμαρχο, με μυαλό και ακεραιότητα. Σε κάποια στιγμή, ο κ. Γιάννης αντιλαμβάνεται ότι είναι ένας ικανός μέσα σε μια θάλασσα αχρήστων, οπότε καταλήγει να βαστάει την υπηρεσία μόνος του. Σταδιακά όλα περνούν από αυτόν. Δεν προβάλλεται και δεν γράφεται στις τοπικές εφημερίδες, έχει προσωπική έγνοια για την υπηρεσία, και καταλήγει να είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει μια δουλειά. Κανένα μνημείο δε θα στηθεί για τον Άγνωστο Δημοτικό Υπάλληλο, όλους αυτούς τους κ. Γιάννηδες της επικρατείας, όμως από κάθε ουσιαστική άποψη είναι ήρωες. Δήμος χωρίς κ. Γιάννη, προκοπή δεν κάνει.
Συνιστώμενη Βιβλιογραφία:
- Εδώ τα χρέη των (καποδιστριακών) Δήμων προς τις τράπεζες και το Παρακαταθηκών & Δανείων τον Οκτώβρη του 2010, σύμφωνα με τον κ. Βασίλη Φουρτούνη, από στοιχεία που δημοσίευσε η ΤτΕ και η Ένωση Τραπεζών. Συνολικά 1 δισ. 750 εκατ. ευρώ. Τα υπόλοιπα χρέη (προς ιδιώτες, οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία κ.α.) εκτιμάτο ότι ήταν άλλο 1 δισ. 300 εκατ. ευρώ. Κοντά 3 δισ. λοιπόν, λέει ότι, χρωστούσαν οι Δήμοι μέχρι τον Οκτώβρη του 2010.
- Εδώ κάποιος που γράφει αναλυτικά τον τρόπο που μεθοδεύονται οι διαγωνισμοί των ΟΤΑ. Παράσταση για 3 ρόλους: ο Άρχοντας, ο Ήρωας κι ο Φίλος. Η τέχνη του να διασπαθίζεις δημόσιο χρήμα «με πλήρη διαφάνεια και κανείς να μην μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν έκανε τη δουλειά του υπέρ του δημόσιου συμφέροντος και σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία».
- Διαβάζω εδώ τον κ. Μπουτάρη (Μάρτιος 2011) για την κληρονομιά που παρέλαβε στον Δήμο Θεσσαλονίκης από την προηγούμενη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου: «Το πρόβλημα της κληρονομιάς μας έχει δύο συνιστώσες, η μία είναι της διαφθοράς στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος και η άλλη η αδιαφορία στην διαχείριση του. Τα οικονομικά του Δήμου ζημιώθηκαν διπλά σε βάθος χρόνου. Από πρόθεση σε περιπτώσεις υπεξαιρέσεων του δημοσίου χρήματος κι από έλλειψη προθέσεως, διότι ο Δήμος συστηματικά αγνόησε τις δια νόμου καθορισμένες υποχρεώσεις του, με συνέπεια μια σειρά ποινών που σωρευτικά συνιστούν δυσβάστακτη απώλεια χρήματος». Διαφθορά και κακοδιαχείριση, δηλαδή, οι δύο καρκίνοι των Δήμων – ή, όπως το θέτει ο κ. Μπουτάρης: «Παρουσία κακών προθέσεων και απουσία καλών προθέσεων».
- Εδώ , εδώ , εδώ κι εδώ κάποιος γράφει ανοιχτά και με στοιχεία για έναν συγκεκριμένο Δήμο. Διαβάζεις κι ανθίζει η καρδιά σου: οικονομικές καταστάσεις που επί σειρά ετών δεν συντάσσονται• ούτε τα επιχειρησιακά προγράμματα (τεχνικό πρόγραμμα & ετήσιο πρόγραμμα δράσης) συντάσσονται• κτίρια που νοικιάζονται και δεν χρησιμοποιούνται• Η/Υ που αγοράζονται και δεν χρησιμοποιούνται κι αργότερα τους κλέβουν κάποιοι• ΔΠ που υποβάλλεται στο δημοτικό συμβούλιο όχι στις προβλεπόμενες από τον νόμο προθεσμίες, αλλά αργότερα που ο Ερμής είναι ανάδρομος κι η Αφροδίτη σε σύζευξη με τον Κρόνο• δημοτικοί οργανισμοί (παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ κ.λπ.) χωρίς προϋπολογισμούς• δήμαρχος που δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου• αιρετοί που λαμβάνουν αυξημένα έξοδα παράστασης, απ’ ό,τι φαίνεται κατά παράβαση του νόμου• σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι κ.α. που μοιάζει να μη γνωρίζουν τις υπουργικές εγκυκλίους που τους αφορούν, ούτε κανονισμούς λειτουργίας, ούτε τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, τίποτα. Το αστείο είναι εδώ , όπου φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος δήμαρχος (κι ο γενικός γραμματέας του Δήμου και διάφοροι άλλοι αναρμόδιοι) παρίστανται στο προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου, κατά παράβαση του κανονισμού, προφανώς για να κατευθύνουν την ψηφοφορία εκεί που θέλουν. Το τραγικό είναι εδώ (χωρίς σχόλιο). Γράφει κι άλλα πολλά στο μπλογκ του για τον Δήμο, όρεξη να ‘χει κάποιος να ψυχοπλακωθεί.
- Εδώ ένας καταπληκτικός δήμαρχος δίνει μια καταπληκτική απάντηση, όταν του επισημαίνουν στο δημοτικό συμβούλιο ότι ο προς έγκριση ισολογισμός είναι διάτρητος: «Ο ισολογισμός είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει, γιατί ο Δήμος δεν είναι επιχείρηση και κάνει επενδύσεις για να βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών του και να παράσχει υπηρεσίες». Ο συγκεκριμένος Δήμος είναι ήδη μέσα 20 εκατομμύρια ευρώ, δείχνει ότι έχει περιουσία αναξιοποίητη, ζημίες από μισθώματα και πρόστιμα που δεν εισπράτονται (εδώ), διάφορες δημοτικές επιχειρήσεις έχουν το μαύρο τους το χάλι, ενώ οι απαντήσεις που δίνει η δημοτική αρχή είναι ελάχιστα πειστικές – δεν ξέρει καν για ποιο λόγο εκτινάχθηκαν οι δανειακές δαπάνες! Δεν ξέρει αν ο εργολάβος τέλειωσε ή όχι το έργο στην κεντρική πλατεία της πόλης, δεν ξέρει για το μπαράζ κλοπών στον Δήμο, δεν ξέρει τι θα γίνει με τον δημοτικό φωτισμό, τους παιδικούς σταθμούς, το κολυμβητήριο κ.α. ( εδώ). Όλα αυτά όμως ο κ. δήμαρχος τα προσπερνάει ελαφρά, με το ιδεολόγημα ότι, ως Δήμος, νοιαζόμαστε για το καλό των δημοτών μας, δεν έχουμε σκοπό το κέρδος, σιγά μην αξιοποιήσουμε την αναξιοποίητη περιουσία μας, εμείς δεν είμαστε ανάλγητοι επιχειρηματίες, ψηφίστε τώρα τον ισολογισμό να ‘χουμε ένα χαρτί να δείχνουμε στο Ελεγκτικό Συνέδριο κι εγώ θα σας φέρω ευρωπαϊκά προγράμματα από την Αθήνα. Κατά τ’ άλλα, δίνει συνεντεύξεις και μιλάει για την επαφή του με το λαό, την αγάπη για τον τόπο του, το αισθητικό του όραμα κ.λπ. κ.λπ.
- Στο φόρουμ των λογιστών (www.taxheaven.gr) μπορεί κάποιος να μάθει πολλά για την ελληνική επιχειρηματική πράξη, αυτό που πραγματικά συμβαίνει καθημερινά στην Ελλάδα, καθώς οι λογιστές προσπαθούν να ξεδιαλύνουν μπερδεμένες υποθέσεις και ρωτάνε ο ένας τον άλλον. Αν κάνετε μερικές αναζητήσεις, θα μάθετε πολλά και για τους ΟΤΑ. Ας δούμε ένα ωραίο παράδειγμα, πρώτα όμως ορισμένα προκαταρκτικά: Οι διακηρύξεις των δημοτικών διαγωνισμών πρέπει υποχρεωτικά να δημοσιεύονται – σε μία εφημερίδα, αν πρόκειται για πρόχειρους διαγωνισμούς, σε δύο οικονομικές και μία τοπική εφημερίδα, αν πρόκειται για τακτικούς (θα ήταν βέβαια πολύ πιο απλό να δημοσιεύονται υποχρεωτικά στην ιστοσελίδα του ΟΤΑ, όμως η κοινωνία της πληροφορίας σταματάει στο κατώφλι του δημαρχείου, δεν μπαίνει μέσα, φοβάται). Όλες αυτές οι δημοσιεύσεις στον Τύπο έχουν και κάποια έξοδα, τα οποία εθιμοτυπικά πληρώνονται από τον ανάδοχο του διαγωνισμού – δεν προβλέπεται από το νόμο, όμως το έθιμο έχει επικρατήσει και στην Ελλάδα τιμάμε τις παραδόσεις μας. Οι εφημερίδες όμως κόβουν το τιμολόγιο στο όνομα του Δήμου, διότι φυσικά την ημ/νία της δημοσίευσης δεν υπάρχει ακόμα ανάδοχος. Αποτέλεσμα είναι ότι ο Δήμος έχει τιμολόγιο για χρήματα που ποτέ δε βγαίνουν από το ταμείο του, ενώ ο ανάδοχος αναγκάζεται να πληρώνει χωρίς να μπορεί να καταχωρίσει το έξοδο στα βιβλία του. Μια τέτοια περίπτωση εδώ , από το φόρουμ των λογιστών. Όπως εξομολογείται κι ένας σχολιαστής: «Αυτό ακριβώς εφαρμόζεται στο 100% των περιπτώσεων. Ο ανάδοχος πληρώνει τα έξοδα των εφημερίδων και τα τιμολόγια κόβονται στο όνομα του Δήμου. ΠΑΝΤΑ».
- Από το φόρουμ των λογιστών πάλι. Κάποιος προσπαθεί να δει αν το μαγαζί του πελάτη του υπάγεται σε δημοτικό τέλος για «τουριστικά είδη, είδη λαϊκής τέχνης, ενθύμια και δώρα». Το τέλος αυτό επιβάλλεται ή όχι κατά περίπτωση, έπειτα από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Ο λογιστής πήγε στον Δήμο και ζήτησε τη σχετική απόφαση, όμως «ο Δήμος την ψάχνει γιατί είναι απόφαση του 1994 και δεν μπορεί να τη βρει».
- Και κάτι για να ευθυμήσουμε. Αν σκέφτεστε να ανοίξετε μαγαζί με καφέ και μπουγάτσα, θα πρέπει να πάρετε άδεια από τη δημοτική αστυνομία αφού πρώτα προσκομίσετε:
1. παράβολο στο Δήμο κι ενημερότητα
2. οικοδομική άδεια
3. υπεύθυνη δήλωση διαχειριστή πολυκατοικίας οτι επιτρέπει τη λειτουργία του μαγαζιού
4. τέσσερα σχεδιαγράμματα κάτοψης και τομής θεωρημένα από πολεοδομία
5. βεβαίωση από τη πυροσβεστική για να θεωρήσει η πολεοδομία τα σχεδιαγράμματα
6. δήλωση ηλεκτρολόγου οτι ειναι ασφαλής η ηλεκτρική εγκατάσταση
7. μισθωτήριο
8. βιβλιάριο υγείας
9. υπεύθυνη δήλωση περί μη κωλύματος του ΠΔ 180/79
10. 2 φωτογραφίες
11. έναρξη
12. λογαριασμό ΔΕΗ
13. αντίγραφο ταυτότητας
14. « Ρώτα και στην υπηρεσία της περιοχής σου μήπως θέλουν κάτι επιπλέον» .
Προτεινόμενη Λύση
Μετά από όλα αυτά, τι θα μπορούσε να γίνει με τους Δήμους και τους ΟΤΑ; Δύσκολη ερώτηση... Η γνώμη μου είναι ότι αν δεν ενδιαφερθούν οι τοπικές κοινωνίες, οι Δήμοι θα συνεχίσουν να είναι όργια σπατάλης κι ανευθυνότητας. Η κυβέρνηση κι ο Υπουργός Εσωτερικών δεν μπορούν (δεν θέλουν;) να κάνουν τίποτα, η δημοτική αντιπολίτευση ασκεί μεν έλεγχο και κριτική, όταν όμως έρχεται στα πράγματα αποδεικνύεται μια απ’ τα ίδια κι αυτή. Μόνο η τοπική κοινωνία θα μπορούσε ίσως να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Μια κίνηση πολιτών με αποκλειστικό σκοπό να ελέγχουν τον Δήμο τους, να κάνουν αιρετούς κι υπαλλήλους να νιώθουν ότι παρακολουθούνται. Ένα μπλογκ ή μια σελίδα στο facebook δεν κοστίζουν τίποτα, μπορούν όμως να μαζεύουν υλικό, μαρτυρίες και καταγγελίες. Ο τοπικός Τύπος συνήθως ξέρει πολλά, όλοι όσοι μπαίνουν στο Δημαρχείο συνήθως ξέρουν πολλά, τα δημοτικά συμβούλια είναι ανοικτά, ενώ οι συμβάσεις των προμηθειών καθώς κι άλλο υλικό δημοσιεύονται στο diavgeia.gov.gr. Η λειτουργία των ΟΤΑ διέπεται από τον Κώδικα Δήμων & Κοινοτήτων (μπορείτε να τον βρείτε εδώ), ενώ οι προμήθειες και τα έργα από τον ΕΚΠΟΤΑ (πρέπει να είναι αυτός και να βασίζεται ακόμη στον ν. 2286/1995 – αν έχει αλλάξει, ας με διορθώσει κάποιος), και δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι οι δημοτικοί άρχοντες γνωρίζουν τις διατάξεις (ήπια έκφραση). Υπάρχουν πολλοί κι εύκολοι τρόποι να αρχίσουν κάποιοι να γίνονται τοπικοί municipalistas.
Μικρά αυτοκόλλητα με την url διεύθυνση του μπλογκ θα μπορούσαν να κολληθούν στο Δημαρχείο και σε κεντρικά σημεία της πόλης, ν’ αρχίσει κόσμος να διαβάζει και να συμμετάσχει. Οι municipalistas θα πρέπει να είναι επώνυμοι και σοβαροί στις καταγγελίες που αναδημοσιεύουν: χωρίς προσβολές, τυπικές, οι ανώνυμες να γίνονται δεκτές με επιφύλαξη. Από ένα σημείο και μετά, πιστεύω πως το πράγμα θα αποκτήσει τη δική του δυναμική. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιοι αρχικοί municipalistas με όρεξη για δουλειά, να βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι, κατόπιν το πράγμα θ’ αποκτήσει τον δικό του κινητήρα. Μέχρι εκεί μπορώ να σκεφτώ για τους Δήμους. Η Προτεινόμενη Λύση ίσως είναι Ευσεβής Πόθος, όλα τα άλλα όμως μου φαίνονται εντελώς Επιστημονική Φαντασία.

«Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, δια να αποδειχθή ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).

Για την επιτροπή Ανάπλασης... του Μανόλη Γλαμπεδάκη

Η γνώμη που αποκόμισα παρακολουθώντας στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο την συζήτηση για την Επιτροπή Ανάπλασης, ήταν ότι ο Δήμαρχος και ο Τσιρίδης είχαν συμφωνήσει στην δημιουργία μιας πλατιάς επιτροπής, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν αρκετοί πολίτες που ενδιαφέρονταν για το θέμα, ακόμη και αυτοπροτεινόμενοι να συμμετάσχουν.
Η αποψινή ανάρτηση του Τσιρίδη (μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη με κλικ εδώ) για την συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής που είχε αντικείμενο την συγκρότηση αυτής της Επιτροπής, δείχνει μια διάθεση ανατροπής.
Κλείνει την επιτροπή σε 15 άτομα, εκ των οποίων όπως φαίνεται οι 9 θέσεις καταλαμβάνονται από τον δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους. Έξι θέσεις μένουν κενές για να καταληφθούν από πολίτες, υποθέτω με υπόδειξη των δημοτικών παρατάξεων.
Κακή εξέλιξη. Πολύ κακή.
Η Επιτροπή όπως συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, θα είναι συμβουλευτική. Δεν έχει αρμοδιότητες που με οποιοδήποτε τρόπο θα μπορούσαν να δεσμεύσουν αποφάσεις του Δ.Σ. επομένως τι νόημα έχει ένας αριθμός μελών που σώνει και καλά οι περισσότεροι θα είναι δημοτικοί σύμβουλοι;
Εδώ μιλάμε για την ανάγκη παρουσίας πολιτών που ενδιαφέρονται και όχι κάποιων που προτείνονται από τις παρατάξεις για να συμπληρωθεί ένας αριθμός ή για να υπάρχουν ισορροπίες.
Τι να τις κάνεις τις ισορροπίες;
Μήπως υπάρχουν ή μπορεί να υπάρχουν πάγιες παραταξιακές θέσεις που καθιστούν αναγκαίες τις ισορροπίες σε ένα συμβουλευτικό όργανο;
Φαίνεται κάποια μέλη αυτής της συντονιστικής ζουν ακόμη με τα όνειρα του καθοδηγητή που θα αποφασίσουν και ο «λαός» θα δεχτεί τις αποφάσεις τους.
Δεν είναι ώρα να μασάμε τα λόγια μας.
Ο Δήμαρχος συμφώνησε στο δημοτικό συμβούλιο με την αρχική πρόταση του Τσιρίδη.
Ο Χρονόπουλος πρότεινε όπως διαβάζω 25μελή (μικρή είναι αλλά τέλος πάντων) επιτροπή.
Οι υπόλοιποι 6 τι πρότειναν και πως διολίσθησε η πρόταση στους 11 και 15 τελικά.
Το μέγα θέμα της ανάπλασης, ξεπερνά τα όρια του Δήμου, είναι ένα έργο που δεν θα αλλάξει μόνο την μορφή του δήμου μας, αλλά θα συμβάλει στην ριζική αλλαγή του αττικού μικροκλίματος, ανάλογα με τις παρεμβάσεις που θα γίνουν.
Δεν μπορεί λοιπόν να περιοριστεί στο δημοτικό συμβούλιο, δεν μπορεί καν να περιοριστεί σε πιθανές προτάσεις συμμετοχής ανένταχτων πολιτών από τις δημοτικές παρατάξεις.
Αν στην λογική δημιουργίας ενός «ευέλικτου αντιπροσωπευτικού σχήματος» κυριαρχεί η επακόλουθη θεσμική πλειοψηφία, άρα οι δημοτικοί σύμβουλοι, να θυμίσω στους εραστές του «καλύτερα μόνοι μας» ότι και τα κόμματα είναι θεσμοί, και οι περιβαλλοντικοί σύλλογοι είναι θεσμοί, και οι ενεργοί πολίτες θα έπρεπε να είναι θεσμοί.
Και καλώς ή κακώς, οι τρεις δημοτικές παρατάξεις δεν εκπροσωπούν, δεν μπορούν να εκπροσωπούν σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα όλους τους υπόλοιπους θεσμούς.
Η παλιά επιτροπή ανάπλασης, της οποίας η δραστηριότητα, το τονίζω, σε συνεργασία με τον τότε Δήμαρχο Δραπετσώνας Χρονόπουλο, υπήρξε καθοριστική στην απομάκρυνση των εργοστασίων και στην διαμόρφωση της πρότασης «ανάπλαση της βιομηχανικής περιοχής», αποτελείτο από μια πολιτική πανσπερμία. Ίσως γι αυτό πέτυχε.
Και κατά σύμπτωση, μερικά από τα βασικά μέλη της που μου έρχονται στο μυαλό, δεν εκπροσωπούνται από κάποιον πολιτικό φορέα, ούτε και υπάρχει κάποιος δημοτικός σύμβουλος που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τους εκπροσωπεί.
Είναι άνθρωποι αποδεδειγμένα ικανοί, μαχητικοί, αναγκαίοι και πάντα ενδιαφερόμενοι.
Θεωρεί η συντονιστική επιτροπή ότι με το ζόρι πρέπει να εκπροσωπηθούν από τρίτους γιατί δεν χωράνε στη συλλογιστική της;
Και μπορεί να φτιαχτεί μια νέα επιτροπή μόνον από τους παλιούς; Υποχρεωτικά πρέπει να περιέχει και νέους και ειδικά κατοίκους του πρώην δήμου Κερατσινίου που τότε δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αναγκαίο λοιπόν ζητούμενο η πολυμελής επιτροπή.
Αλλιώς δεν έχει και νόημα.
Ας κρατήσει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος την υπόθεση στα χέρια του, κι ας ελπίζει ότι θα πείσει τους πολίτες της πόλης για την ορθότητα των όποιων επιλογών του.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ: ΕΚΚΛΗΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

 Στο 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου φοιτούν 40 μαθητές που προέρχονται από οικογένειες των Δήμων Κερατσινίου και Περάματος, με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που προστιθέμενα στην αναπηρία του παιδιού τους, επιφορτίζουν τις οικογένειες με επιπλέον κόστος διαβίωσης.
Οι μισές τουλάχιστον από τις οικογένειες των μαθητών αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά προβλήματα με την ανεργία και τη φτώχεια. Μερικές οικογένειες δεν μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, να πληρώσουν τρέχοντες λογαριασμούς, να καλύψουν τα πρόσθετα έξοδα των παιδιών με αναπηρία (φάρμακα, εξετάσεις, πρόσθετο εξω-νοσοκομειακό εξοπλισμό κ.α.)
Εδώ και δυο χρόνια, ανταποκρινόμενοι στις έκτακτες κοινωνικές ανάγκες που έχουν προκύψει, αποφασίσαμε να υλοποιήσουμε προγράμματα που σκοπό έχουν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση τις οικογένειες που βάλλονται περισσότερο και διαβιούν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας.
Δημιουργήσαμε ένα «κοινωνικό παντοπωλείο» εντός του σχολείου, με σκοπό την διανομή τροφίμων για την ενίσχυση των πολύ φτωχών οικογενειών. Μέχρι στιγμής δεν δημοσιοποιήσαμε την όλη προσπάθεια γιατί αποποιούμαστε ενσυνείδητα την φιλανθρωπία, ενώ επιδιώκουμε την κοινωνική αλληλεγγύη. Παρότι όμως δεν είχαμε κανένα μέσον διαφήμισης και δεν χρησιμοποιήσαμε τον τύπο, η ανταπόκριση των απλών ανθρώπων ήταν μεγάλη και η προσφορά συγκινητική. Πολλοί άνθρωποι ενώθηκαν μαζί μας για να διαχειριστούν αυτές τις καταστάσεις κρίσης. Η συνειδητοποίηση για την άμεση ανταπόκριση στην ανάγκη του συνανθρώπου μας έφερε αποτελέσματα, σε μια πρωτοβουλία που δεν είχε να κάνει με ελεημοσύνη, αλλά με ευαισθητοποίηση, έμπρακτη αλληλεγγύη, εθελοντισμό, ανταπόκριση στην ανάγκη του συνανθρώπου μας και κοινωνική προσφορά.
Πολλοί φορείς συνέτρεξαν στην προσπάθειά μας και σήμερα πλέον είμαστε σε θέση να υλοποιούμε 2 προγράμματα:
1ο πρόγραμμα καθημερινής ελαφριάς σίτισης των παιδιών 2ο πρόγραμμα 15μερης διανομής τροφίμων
Οι πηγές που μας ενισχύουν είναι η εκκλησία, φιλανθρωπικοί σύλλογοι, σχολεία της περιοχής μας, οργανώσεις, αποθήκες τροφίμων, απλοί άνθρωποι που έχουν ακούσει για την δουλειά μας και μας έχουν επισκεφθεί, σύλλογοι εργαζομένων από άλλους φορείς του δημοσίου.
Σκοπός μας είναι να δημιουργηθεί ένα ευρύτερο δίκτυο αλληλεγγύης για να καλυφθούν οι ανάγκες περισσότερων οικογενειών, καθώς ο αριθμός των οικογενειών που είναι σε ένδεια ολοένα αυξάνεται και η βοήθεια πρέπει να είναι συνεχής. Ευχαριστούμε για την μέχρι σήμερα συμμετοχή σας σε αυτή την κοινή προσπάθεια που σκοπό έχει να διατηρήσει το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια για όλους και αναμένουμε και τις δικές σας πρωτοβουλίες. Παρακαλούμε να μας υποστηρίξετε σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα του σχολείου: 210-4311939 Κερατσίνι, 10/01/2012 ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ 1ου ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ Επίσης, εδώ (βίντεο 22 λεπτ.) γονέας μαθητή και η ψυχολόγος μιλούν στη Σουηδική Τηλεόραση

από το http://www.drapetsini.blogspot.com

Συμβολή στη συζήτηση για την ΔΕΗ (2) ---του Μανόλη Γλαμπεδάκη

 Στην υπόθεση του εργοστασίου της ΔΕΗ, δηλώνω απροκάλυπτα σκεπτικιστής.

Ανασκαλίζοντας το ζήτημα από την περίοδο που υποτίθεται ότι έκλεισε, το 1996 δηλαδή όταν εμφανίστηκε το περίφημο μνημόνιο, πιο πολλά είναι τα ερωτηματικά που μου δημιουργούνται παρά τις απαντήσεις που δόθηκαν.

Γι αυτό δεν μπορώ να συσχετίσω εύκολα το περιεχόμενο του μνημονίου με την στάση που θα ήθελα σήμερα απέναντι στην ΔΕΗ.

Όμως ας τα πάρουμε με την σειρά.

Στο Δραπετσίνι διαβάζουμε την αφίσα εποχής που πανηγυρικά και νικηφόρα έκλεινε τους αγώνες του λαού του Κερατσινίου και κυρίως της Χαραυγής, παίρνοντας από την ΔΕΗ όλα όσα μπορούσε να φανταστεί κάποιος.

Όλα, εκτός από το άμεσο κλείσιμο του εργοστασίου. Το κλείσιμο προβλεπόταν μετά από μια 6ετία, η μέτρηση της οποίας εν τέλει άρχιζε το 2000.

Στο μνημόνιο, ένα αντίγραφο του οποίου με χίλια βάσανα (γιατι;) κατάφερα να βρω οι παροχές είναι πλουσιοπάροχες.

Γαλαντόμοι ο Λαλιώτης και η Βάσω Παπανδρέου, δεν άφησαν τίποτα που να μην το καλύψουν.

Λείπει η υπογραφή αποδοχής της ΔΕΗ, αλλά το κείμενο ρητά ορίζει ότι «το υπουργείο Ανάπτυξης αναλαμβάνει την δέσμευση ότι το ΔΣ της ΔΕΗ θα επικυρώσει όλα τα περιλαμβανόμενα στην επιτευχθείσα συμφωνία, εγγυάται την υλοποίηση όλων των υποχρεώσεων της ΔΕΗ εντός των συμφωνημένων χρονικών ορίων»

Τα επικύρωσε ποτέ το ΔΣ της ΔΕΗ;

Δεν γνωρίζω.

Από εκεί και κάτω, αρχίζει η καταγραφή των προσφορών.

Αγορές και απαλλοτριώσεις γης προς όφελος του Δήμου τεράστιες, που περιλαμβάνουν ακόμη και τα αδόμητα οικόπεδα που γειτνιάζουν με το εργοστάσιο.

Έγιναν ποτέ οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης; Η δέσμευση των οικοπέδων για να μην οικοδομηθούν; Μάλλον ποτέ.

Συνολικά το κόστος που αναλάμβανε η ΔΕΗ ήταν 1,5 δις δραχμές ή περίπου 4,5 εκατομμύρια ευρώ.

Όμως το κόστος δεν το αναλάμβανε η ΔΕΗ.

Ίσο ποσό αναλάμβανε την υποχρέωση να το δώσει ως χρηματοδότηση από το ταμείο το ΕΤΕΡΠΣ το ΥΠΕΧΩΔΕ.

Τα λεφτά ποτέ δεν δόθηκαν και το αμαρτωλό ΕΤΕΡΠΣ έχει διαλυθεί εδώ και χρόνια.

Έχουμε να κάνουμε με ένα μαξιμαλιστικό κείμενο που, κατά την γνώμη μου, έγινε μόνο και μόνο για να καταπραΰνει τις αντιδράσεις των κατοίκων και να ισοφαρίσει για λογαριασμό του Κερατσινίου την επιτυχία που υπήρξε στο Δήμο Δραπετσώνας από το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου των λιπασμάτων.

Στην κλασσική πασοκική λογική «Τσοβόλα δώστα όλα» το μνημόνιο περιλαμβάνει κάθε δυνατή διεκδίκηση και επιτυγχάνει την παραμονή του εργοστάσιου.

Μόνο πραγματικό αποτέλεσμα η μετατροπή του σε «ψυχρή εφεδρεία» και η καύση φυσικού αέριου.

Σημαντικά και τα δυο.

Η μόλυνση έπεσε κάθετα και η ηχορύπανση ειδικά όταν γινόταν εξαέρωση εξαφανίστηκε.

Όμως χρήμα για έργα δεν ήρθε στο Δήμο.

Με την μέθοδο της κατάληψης, ο Δήμος πήρε και αξιοποίησε το σημερινό πάρκο Πρεσσόφ και μια παιδική χαρά στην Χαραυγή.

Και για τα δυο οικόπεδα βρίσκεται εδώ και χρόνια σε δικαστική διαμάχη με την ΔΕΗ η οποία τα ζητά πίσω.

Τι αλλά ζει σήμερα και άρχισαν οι συνομιλίες;

Η ανάγκη της ΔΕΗ να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο για δικούς της λόγους τους οποίους ακριβώς δεν γνωρίζουμε, μόνο υποθέσεις κάνουμε.

Δηλαδή, γιατί θέλει κι αυτό το εργοστάσιο το οποίο δεν της χρειαζόταν μέχρι δυο τρία χρόνια πριν, αφού έχει ανακαινίσει και επεκτείνει το εργοστάσιο του Λαυρίου και αφού η κατανάλωση ενέργειας βρίσκεται σε πτώση;

Δικό της θέμα.

Το δικό μας θέμα είναι, ότι για να κάνει οτιδήποτε, χρειάζεται άδεια από τον Δήμο.

Παλιότερα αυτές τις άδειες τις έδινε η νομαρχία, με τον Καλλικράτη πέρασαν στον Δήμο.

Και για να πάρει, πρέπει να δώσει.

Ξεκίνησε τις συνομιλίες με τον Δήμαρχο, και διαμόρφωσε μια πρόταση προσφορών προκειμένου να πετύχει την αδειοδότηση.

Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω, ότι κατά την δική μου άποψη ο Δήμαρχος δεν έχει κάνει φάουλ όπως κατηγορείται από την αντιπολίτευση.

Ότι συζητά με την ΔΕΗ δεν δείχνει αδιαφορία για τις διαδικασίες του δημοτικού συμβουλίου.

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει, κάπου να προχωρήσει για να έχει να πει κάτι στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι κυρίαρχο όργανο.

Και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την πλειοψηφία που στηρίζει τον δήμαρχο σαν γλάστρα, γιατί από πουθενά δεν βγαίνει αυτό το συμπέρασμα.

Μπαίνοντας οι συζητήσεις στην κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων, το θέμα ήρθε στο Δ.Σ.

Κλείνει η παρένθεση.

Οι προσφορές της ΔΕΗ για να κερδίσει την αδειοδότηση, με απλά λόγια είναι της πλάκας.

Με λίγα λόγια, δίνει κάτι από αυτά που προβλέπονταν στο αρχικό μνημόνιο, αποσύρει την διεκδίκηση του Πρεσσόφ και της παιδικής χαράς, και δεσμεύεται για μια παροχή χρημάτων, περίπου εκατό χιλιάδων τον χρόνο (8.400 € το μήνα) αρχής γενομένης από το 2007.

Εντάξει, νομίζω κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά τα ποσά.

Όμως έτσι κι αλλιώς, το μέγα ερώτημα είναι:

Με κάποια ανταπόδοση συμφωνούμε στην παραμονή του εργοστάσιου, και για πόσο διάστημα;

Τα μόνα δεδομένα μας είναι, ότι η ρύπανση με μονοξείδιο του αζώτου, αυτός είναι ο βασικός ρυπαντής από την καύση φυσικού αερίου, είναι χαμηλή σύμφωνα με τις διεθνής καταμετρήσεις. Δεν υπάρχουν, ή δεν ξέρουμε αν υπάρχουν τοπικές στην περιοχή της Χαραυγής.

Ότι η παραμονή του εργοστάσιου μπορεί να έχει οφέλη για τον δήμο, εφ’ όσον καταλήξει σε μια σοβαρή συμφωνία, σε μια εποχή που και το τελευταίο ευρώ έχει αξία.

Ότι η απομάκρυνση του εργοστάσιου μπορεί να στερήσει αυτά τα οφέλη, αλλά δεν αποκλείεται να ανοίξει έναν άλλο δρόμο αξιοποίησης του όρμου του Αγ. Γεωργίου, που σήμερα δεν έχουμε στο μυαλό μας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δηλώνω σκεπτικιστής.

Ίσως η κουβέντα να αναδείξει κι άλλες πτυχές του θέματος που να βοηθήσουν στην ολοκλήρωση μια λογικής θέσης.

Άιντε να δούμε.

Συμβολή στη συζήτηση για την ΔΕΗ ---της Μαρίας Καραφέρη

Το αίτημα για την απομάκρυνση του εργοστασίου της ΔΕΗ, που αποτελεί πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας, επανέρχεται με δριμύτητα στο προσκήνιο. Τίθεται όμως υπό άλλη οπτική γωνία. Οι πολυήμερες κατασκηνώσεις και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο του παρελθόντος, έχουν δώσει τη θέση τους στην διερεύνηση των ωφελημάτων που ενδέχεται να ενέχει η παραμονή και λειτουργία του στην περιοχή.

Είναι σε όλους γνωστό ότι ήδη από το 1996, υπεγράφη πανηγυρικά Πρωτόκολλο μεταξύ του τότε Δημάρχου Κερατσινίου Γ. Χάσκα, του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, του Υπουργού Ανάπτυξης και της ΔΕΗ, σύμφωνα με το περιεχόμενο του οποίου, προβλεπόταν μεταξύ άλλων η διακοπτόμενη λειτουργία του σταθμού τριάντα τριών μηνών εντός έξι ετών, μετά το πέρας των οποίων θα τερματιζόταν η λειτουργία του ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου. Προβλεπόταν δε ανάπλαση στο χώρο του εργοστασίου, σε έκταση εβδομήντα στρεμμάτων, με τη δημιουργία χώρων πρασίνου, πολιτισμού και αναψυχής.
Κατά τη φερόμενη ως ημερομηνία λήξης του πρωτοκόλλου, ήτοι κατά το έτος 2002, ο γενικός διευθυντής του σταθμού της ΔΕΗ Κερατσινίου, Γερ. Πυλαρινός, δίνοντας τη δική του ερμηνεία στο πρωτόκολλο συνεργασίας, υποστήριζε ότι η ημερομηνία λήξης του εργοστασίου δεν είχε παρέλθει, αφού η λειτουργία του επί της ουσίας ξεκίνησε το 2000, οπότε ολοκληρώθηκαν οι αναγκαίες μετατροπές για τη λειτουργία του με αέριο και τοποθετούσε την παύση της λειτουργίας το 2006. Ο δε γενικός γραμματέας Ενέργειας, Γ. Αγραφιώτη, δήλωνε ότι οι αυξημένες ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, καθιστούσαν υποχρεωτική την κατασκευή τριών νέων σταθμών. Μετά δε το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων θα έκλεινε οριστικά ο σταθμός στο Κερατσίνι.
Παρά ταύτα το πρωτόκολλο συνεργασίας καταστρατηγήθηκε τόσο από την άποψη του χρονοδιαγράμματος, όσο και υπό το πρίσμα των αντισταθμιστικών οφελών.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου συνεργασίας του 1996 και ενώ η ανάπλαση της περιοχής παρέμεινε στις μακέτες, η διοίκηση της ΔΕΗ, επιδιώκει την υπογραφή νέας συμφωνίας μεταξύ του Δήμου και της επιχείρησης. Το Σχέδιο Συμφωνίας Δήμου - ΔΕΗ που έστειλε η Διοίκηση της ΔΕΗ ως αποτέλεσμα πολύμηνων διαπραγματεύσεων εν κρυπτώ με το Δήμαρχο, προϋποθέτει την παροχή άδειας – σημειωτέον αόριστης διάρκειας – εκ μέρους του Δήμου για την κατασκευή νέας μονάδας, ενώ προβλέπει ως αντάλλαγμα την τήρηση μέρους των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει με το πρωτόκολλο του 1996 και την αποχή από την διεκδίκηση του Πάρκου Πρέσσοφ και της Παιδικής Χαράς. Με άλλα λόγια, προσφέρει όσα είτε ο Δήμος δικαιούται νόμιμα να διεκδικήσει είτε όσα είναι εν τοις πράγμασι ήδη κεκτημένα.
Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργεί απορίες ο λόγος για τον οποίο πρέπει να μπει κανείς σε αυτή τη συζήτηση. Τί είναι αυτό που πραγματικά άλλαξε από την εποχή των μαχητικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο;
Το Κερατσίνι και ειδικά η περιοχή της Χαραυγής όπου φιλοξενείται το εργοστάσιο είναι μια από τις πλέον υποβαθμισμένες περιοχές της Αττικής, καθώς έχει εξαιρετικά υψηλό συντελεστή δόμησης, ελάχιστους ελεύθερους χώρους, συνορεύει με την Ψυτάλλεια, την ιχθυόσκαλα, και το car terminal, ενώ επιβαρύνεται περιβαλλοντικά και από την περιφερειακή λεωφόρο και το λιμάνι.
Δεν πρέπει δε να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι όσο “πράσινο” και αν είναι ένα εργοστάσιο, παραμένει παράγοντας περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Παλαιότερες έρευνες του Πανελλήνιου Κέντρου Οικολογικών Ερευνών έδειξαν ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση στο Κερατσίνι υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια, όσον αφορά τα αιωρούμενα σωματίδια, το διοξείδιο του θείου και του αζώτου, γεγονός που συνδέεται με την λειτουργία του σταθμού της ΔΕΗ, καθόσον το διοξείδιο του αζώτου, είναι ο βασικός ρυπαντής του φυσικού αερίου, καύσιμο το οποίο χρησιμοποιεί η ΔΕΗ για τη λειτουργία της.
Πρέπει δε να σημειωθεί ότι η ΔΕΗ συνορεύει με κατοικίες, γεγονός που αυξάνει την επικινδυνότητα της λειτουργίας της. Άλλωστε, είναι νωπές οι μνήμες από την έκρηξη που σημειώθηκε τον Οκτώβριο, με αποτέλεσμα οι καπνοί να φτάσουν στην περιοχή της Χαραυγής.
Το επιχείρημα, εξάλλου, που βρίσκει, λόγω κρίσης, ευήκοα ώτα, ότι η λειτουργία του εργοστασίου θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, σε μια περιοχή με εξαιρετικά υψηλό δείκτη ανεργίας, είναι στην πραγματικότητα έωλο, καθώς οι θέσεις εργασίας που ενδέχεται να δημιουργηθούν είναι ελάχιστες, με αποτέλεσμα να μην συμβάλλουν ουσιαστικά στην βελτίωση της κατάστασης.
Για όλους αυτούς τους λόγους και συνεκτιμώντας την περιρρέουσα, πράγματι ζοφερή, οικονομική κατάσταση, με την πεποίθηση ότι η λειτουργία του ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου, αν δεν αδειοδοτηθεί από το Δήμο, θα τερματιστεί μετά το 2014, καθώς θα έχει καταστεί ασύμφορη, στο μυαλό μου έρχονται, σε πείσμα των καιρών, οι στίχοι των Χειμερινών Κολυμβητών “εγώ τ' αστέρια θα κοιτάζω και χαρακτήρα δεν θ' αλλάζω” με την εικόνα των κατασκηνώσεων διαμαρτυρίας του παρελθόντος, που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να δικαιωθούν.