Σκουπίδια ή απορρίμματα ---της Μαρίας Ηλιοπούλου

Η διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική αλλά και σε όλες τις περιφέρειες της χώρας είναι ένα μεγάλο ζήτημα που αφορά τις ζωές όλων μας και απαιτεί άμεση λύση. Όλες οι συζητήσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι επιλογές είναι λίγες εξαιτίας της κρίσης.

Η κρίση προφανώς αυξάνει τα προβλήματα και μειώνει τους διαθέσιμους πόρους όμως το θέμα των απορριμμάτων είναι ένα πρόβλημα που όχι μόνο δεν μπορεί να μετατεθεί για αργότερα αλλά εξαιτίας της κρίσης πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά σήμερα.

Η συσσώρευση και διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά και πολυσύνθετά προβλήματα. Στην χώρα μας υπάρχουν περισσότερες από 1200 χωματερές όπου στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν άδεια λειτουργίας και δεν τηρούνται οι κανόνες υγειονομικής ταφής. Είναι άλλωστε συνηθισμένη σε όλους μας η εικόνα σκουπιδιών δίπλα σε ρέματα και βουνοπλαγιές αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχει το γεγονός αυτό στο περιβάλλον και την υγεία. Η ποσότητα των απορριμμάτων τα τελευταία χρόνια, παρά τη μείωση του όγκου λόγω οικονομικής κρίσης, παραμένει ανησυχητικά μεγάλη  με αποτέλεσμα η εξεύρεση οριστικής λύσης να είναι πια μονόδρομος.   

Η Ελλάδα είναι πολύ πίσω σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ιεράρχηση της διαχείρισης των απορριμμάτων που ξεκινάει με την μείωση των απορριμμάτων σε όλα τα στάδια της παραγωγής τους και η  οποία αποτελεί τη βασική επιλογή πολιτικής της Ε.Ε.   Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την επαναχρησιμοποίηση υλικών, με ανακύκλωση υλικών, με κομποστοποίηση οργανικών, με εναλλακτική διαχείριση επικίνδυνων και ειδικών απορριμμάτων και με τελευταία τη διάθεση τους σε χωματερές.

 Η επαναχρησιμοποίηση υλικών π.χ γυάλινες φιάλες, είναι μια σημαντική διαδικασία για τη μείωση των απορριμμάτων καθώς επιστρέφονται στο χώρο παραγωγής τους και μετά από ειδική επεξεργασία επανέρχονται στην αγορά μειώνοντας ταυτόχρονα και το κόστος παραγωγής τους. Τα περιβαλλοντικά οφέλη από την επαναχρησιμοποίηση είναι η μείωση κυρίως του όγκου αλλά και του βάρους των απορριμμάτων καθώς και η εξοικονόμηση πρώτων υλών.

Με την ανακύκλωση υλικών, δηλαδή το διαχωρισμό των απορριμμάτων σε επιμέρους συστατικά όπως χαρτί, μέταλλα, αλουμίνιο, τα οφέλη που προκύπτουν είναι πολλά και σημαντικά. Κατ’ αρχάς, περιβαλλοντικά, η εξοικονόμηση ενέργειας για την παραγωγή πρώτων υλών. Κατά δεύτερον, οικονομικά, με την μείωση του όγκου των απορριμμάτων αυξάνεται κατά πολύ ο χρόνος ζωής των ΧΥΤΑ αποφέροντας τεράστια οικονομικά οφέλη σε όλη τη κοινωνία.

Για την επιτυχία του οποιοδήποτε μοντέλου ανακύκλωσης φυσικά απαιτείται η σωστή και διαρκής ενημέρωση των πολιτών μέσω ειδικών προγραμμάτων. Είναι σημαντικό για το μέλλον μας να μάθουμε όλοι να λειτουργούμε σαν οργανωμένη κοινωνία και όχι άναρχα. Καταλυτικός παράγοντας επίσης για την ανακύκλωση υλικών είναι η κατάλληλη οργάνωση των τοπικών κοινωνιών και η αντίστοιχη υλικοτεχνική υποδομή, με διάφορα μοντέλα συλλογής όπως ειδικοί κάδοι, συλλογή σε κέντρο ανακύκλωσης κ.α  

Η κομποστοποίηση οργανικών αποβλήτων, η οποία στηρίζεται στη μέθοδο διαχωρισμού των υπολειμμάτων κουζίνας και τροφών με διαλογή στη πηγή, με την κατάλληλη βιολογική επεξεργασία, έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή βελτιωτικού εδάφους. Το βασικό πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι η ανάκτηση του οργανικού μέρους των απορριμμάτων, γεγονός που μειώνει σημαντικά των όγκο που καταλήγει στις χωματερές, με δεδομένο ότι το 35-55% αυτών είναι οργανικά.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα στη χώρα μας αγνοείται προκλητικά όλη η παραπάνω ιεραρχία διαχείρισης απορριμμάτων  η οποία περιλαμβάνεται στις οδηγίες του συμβουλίου της Ε.Ε. του 2008. Προβάλλεται ως λύση η κατασκευή εργοστασίων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων και καύσης αυτών,  ενώ αποσιωπάται το υψηλό κόστος κατασκευής και διαχείρισης τους καθώς και οι επιπτώσεις που προκαλούν στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Στα πλαίσια  λοιπόν του ανταγωνιστικού διαλόγου θα έπρεπε να μεταφερθούν τάχιστα οι παραπάνω αρμοδιότητες στους ΟΤΑ και στον ΕΔΣΝΑ, να κατασκευαστούν έργα μικρότερης δυναμικότητας σε επίπεδο ΟΤΑ αλλά και στη διαλογή στη πηγή έτσι ώστε να επιτευχθούν υψηλοί περιβαλλοντικοί στόχοι,  να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας και να μειωθεί το κόστος διαχείρισης των δήμων.

 Η Ηλιοπούλου Μαρία είναι μέλος Συντονιστικού της δημοτικής κίνησης "Αλλιώτικης Πόλη".

από το http://stagona4u.gr

Ο Τζέφερσον συνομιλεί με τον Κοραή ---από τον Μ. Γλαμπεδάκη

 Ο Αδαμάντιος Κοραής ως πνευματικός ηγέτης των Ελλήνων Διαφωτιστών, υπήρξε και πνευματικός ηγέτης πολλών ηρώων της επανάστασης, με προεξάρχοντα τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Παρά τις ενστάσεις του για τον χρόνο έναρξης της επανάστασης, της οποίας πίστευε ότι έπρεπε να προηγηθεί μια έντονη περίοδος παιδείας των Ελλήνων, δεν έπαυε να διερευνά τον «τρόπο» που θα πολιτευόταν η Νέα Ελληνική Διοίκηση.
Σε αυτή την διερεύνηση του, η αλληλογραφία του έφτασε στην μακρινή για την εποχή νεαρή δημοκρατία της Αμερικής, κάτι που προφανώς βοήθησε το έντονο φιλελληνικό κίνημα από την μακρινή ήπειρο.
Γιατί στην Ιστορία δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις.
Και ο φιλελληνισμός που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης δεν ήταν προϊόν ούτε της τύχης, ούτε του ρομαντισμού, όπως πολλές φορές έχουμε ακούσει.
Ήταν πολιτικό αποτέλεσμα του διαφωτισμού και του σεβασμού που υπήρξε ανάμεσα σε σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής.
Ποιο κάτω αναρτούμε μια επιστολή προς τον Αδαμάντιο Κοραή του Τόμας Τζέφερσον
Ο Thomas Jefferson, ένα από τα είδωλα του αμερικανικού λαού, ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ το διάστημα 1801-1809 και με αυτή την επιστολή απαντά σε ερωτήματα που του έθετε ο Κοραής, δείχνοντας αυτήν ακριβώς την πνευματική σχέση των ανδρών.



...Ασφαλώς έχετε αρχίσει από την ορθή πλευρά την προσπάθειά Σας να τους προετοιμάσετε για τον μεγάλο σκοπό για τον οποίο αγωνίζονται τώρα, εξυψώνοντας δηλαδή το μορφωτικό τους επίπεδο και καθιστώντας τους ικανούς για να αυτοδιοικηθούν. Γι' αυτή Σας την προσπάθεια θα Σας οφείλουν αιώνιες τιμές. Τίποτε δεν παρέχει περισσότερες πιθανότητες για την προαγωγή του αντικειμενικού αυτού σκοπού από μία μελέτη των λαμπρών προτύπων της επιστήμης που άφησαν ως κληρονομιά οι πρόγονοί Σας. Σε αυτούς όλοι εμείς οφείλουμε τα φώτα που αρχικώς μας οδήγησαν για να βγούμε από το γοτθικό σκοτάδι...
...Εμείς, που κατέχουμε τα συνδυασμένα αγαθά της ελευθερίας και της τάξεως, επιθυμούμε το ίδιο και για τις άλλες χώρες και ιδιαιτέρως για τη δική Σας, η οποία πρώτη από τα πολιτισμένα έθνη του κόσμου παρουσίασε παραδείγματα του πώς πρέπει να είναι ο άνθρωπος....
...Σε ορισμένες περιπτώσεις ο λαός τυχαίως θα σφάλλει, ουδέποτε όμως θα διαπράξει ένα λάθος εκ προθέσεως και με τον συστηματικό και επίμονο σκοπό να ανατρέψει τους ελεύθερους θεσμούς της κυβερνήσεως. Αντιθέτως, τα κληρονομικά σώματα που είναι μόνιμα, καθώς η σύνθεσή τους δεν μεταβάλλεται, πάντα φροντίζουν για τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα και επωφελούνται κάθε ευκαιρίας να προάγουν τα προνόμια της τάξεώς τους και να καταπατήσουν τα ατομικά δικαιώματα....
...Οι εκτελεστικοί μας άρχοντες εκλέγονται από τον λαό για περίοδο ενός, δύο, τριών ή τεσσάρων ετών και καλούνται «Κυβερνήτες» ή «Πρόεδροι». Έχουν δε το δικαίωμα επανεκλογής για δεύτερη φορά ή ύστερα από ορισμένη περίοδο υπηρεσίας, εάν τύχουν της λαϊκής επιδοκιμασίας. Θα μπορούσε και ο δικός σας ηγέτης να είναι αιρετός; Ή μήπως η θέση σας μεταξύ των εμπολέμων κρατών της Ευρώπης απαιτεί έναν μόνιμο αρχηγό;...
...Ο πρώτος τρόπος είναι ο καλύτερος, δηλαδή ο διορισμός των δικαστών για συγκεκριμένη θητεία, με τη δυνατότητα επαναδιορισμού εάν η διαγωγή τους τύχει της εγκρίσεως των νομοθετικών σωμάτων. Όταν τέθηκαν σε ισχύ τα Συντάγματά μας, τα δικαστικά μας σώματα υποτίθεται ότι ήταν οι πιο αδύνατες και οι πιο ακίνδυνες υπηρεσίες της διοικήσεως της χώρας μας. Σύντομα όμως η πείρα απέδειξε πως τα σώματα αυτά επρόκειτο να καταστούν τα πλέον επικίνδυνα, επειδή η ανεπάρκεια των προβλεπόμενων μέσων για την απομάκρυνση των δικαστικών λειτουργών τους καθιστούσε ανεύθυνους στην άσκηση των καθηκόντων τους. Επιπλέον οι αποφάσεις τους, που φαινομενικώς αφορούν μόνο μεμονωμένους διαδίκους, ισχύουν σιωπηρώς και χωρίς να τις αντιληφθεί μάλλον η κοινή γνώμη. Κατ' αυτόν τον τρόπο δημιουργείται δεδικασμένο και κωδικοποιούνται σε μόνιμους νόμους, που υπονομεύουν σιγά-σιγά τα θεμέλια του Συντάγματος και επιφέρουν εμπράκτως αλλαγές χωρίς να έχει γίνει αντιληπτό ότι το αόρατο αυτό σκουλήκι έχει εργαστεί τόσο δραστήρια για να καταφάγει την ουσία....
...Η αλήθεια είναι ότι από τη φύση του ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος ούτως ώστε να μπορεί κανείς να τον εμπιστευθεί εσαεί, πολλώ δε μάλλον όταν είναι βέβαιος ότι δεν θα λογοδοτήσει για τις πράξεις του....
...

Τα Συντάγματα μερικών πολιτειών επιβάλλουν στις τοπικές κυβερνήσεις να λαμβάνουν την κατάλληλη πρόνοια για τη δημόσια εκπαίδευση, η οποία διαιρείται σε τρεις βαθμίδες:
1. την πρωτοβάθμια, στην οποία κάθε παιδί (αγόρι και κορίτσι) διδάσκεται ανάγνωση, γραφή και στοιχειώδη αριθμητική.
2. τη δευτεροβάθμια (σχολαρχεία), στην οποία παρέχεται τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση για τα παιδιά των μελών της μεσαίας τάξεως. Αυτά διδάσκονται, παραδείγματος χάριν, γραμματική, γενική ιστορία, λογάριθμους επίπεδη τριγωνομετρία, καταμέτρηση, χειρισμό της υδρογείου σφαίρας, στοιχεία ναυσιπλοΐας, αρχές των μηχανικών επιστημών, στοιχεία φυσικής, φιλοσοφίας και, ως προετοιμασία για το πανεπιστήμιο, (αρχαία) ελληνικά και λατινικά.
3. την πανεπιστημιακή, όπου οι προαναφερθείσες και όλες οι άλλες χρήσιμες επιστήμες διδάσκονται στον ανώτατο βαθμό. Οι δαπάνες των ιδρυμάτων αυτών καταβάλλονται εν μέρει από το Δημόσιο και εν μέρει από τα άτομα που ωφελούνται από αυτά....
...Αλλά οποιοδήποτε και αν είναι το Σύνταγμα, πρέπει να λαμβάνεται μεγάλη φροντίδα ώστε να προβλέπεται η τροποποίηση ή η αναθεώρησή του όταν η πείρα ή η αλλαγή των συνθηκών θα έχουν αποδείξει ότι οποιοδήποτε τμήμα του δεν αποβλέπει στο καλό του έθνους....
...Εντούτοις όλα διέπονται από κάποιες γενικές αρχές οι οποίες θεωρούνται απαραίτητες για την προστασία της ζωής, της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της ασφάλειας του πολίτη, δηλαδή:
1. Ανεξιθρησκία, περιοριζόμενη μόνον εις ό,τι αφορά πράξεις που καταπατούν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των άλλων.
2. Προσωπική ελευθερία, που εξασφαλίζει κάθε πρόσωπο από φυλάκιση ή άλλο σωματικό περιορισμό, πέραν των προβλεπομένων από τους νόμους του κράτους. Αυτό πραγματοποιείται με τον γνωστό νόμο του Habeas Corpus.
3. Εκδίκαση των υποθέσεων από μεικτά ορκωτά δικαστήρια για την καλύτερη δυνατή εξασφάλιση της προσωπικότητος, της ιδιοκτησίας και της φήμης κάθε ατόμου.
4. Διασφάλιση του αποκλειστικού δικαιώματος των αντιπροσώπων του λαού να νομοθετούν και να ρυθμίζουν τα ζητήματα φορολογίας.
5. Ελευθερία του Τύπου, που υπόκειται σε υποχρέωση αποζημιώσεως μόνον σε περίπτωση προσβολής της προσωπικότητας. (Ο Τύπος) αποτελεί τον φοβερό επικριτή των δημοσίων λειτουργών τους οποίους εγκαλεί ενώπιον του «δικαστηρίου» της κοινής γνώμης. Επιφέρει δε μεταρρυθμίσεις με ειρηνικά μέσα, οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσαν να συντελεστούν μόνον με επανάσταση. Επίσης, είναι το καλύτερο όργανο για την πνευματική εξύψωση του ατόμου και για την πρόοδό του ως λογικού, ηθικού και κοινωνικού όντος....
...Σε περίπτωση κατά την οποία θα Σας παράσχουν έστω και μία μόνον ιδέα που θα μπορεί να τους χρησιμεύσει, θα το θεωρήσω απότιση φόρου τιμής στα πνεύματα του Ομήρου, του Δημοσθένους και του λαμπρού αστερισμού των σοφών και ηρώων, που το αίμα τους ακόμη εξακολουθεί να τρέχει στις φλέβες Σας και που οι αρετές τους παραμένουν ακόμη σαν ένα βαρύ χρέος πάνω στους ώμους των σημερινών και των μελλοντικών φυλών της ανθρωπότητας.... 

O δημοτικός προγραμματισμός στον τομέα του πολιτισμού

της Μαρίας Ψαρρού, Υπ. διδάκτωρ τμ. Επικοινωνίας, μέσων και πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου

 Σύμφωνα με τον Κώδικα δήμων και κοινοτήτων (Ν.3463/2006), ο πολιτιστικός τομέας αποτελεί έναν από τους 7 τομείς αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Ειδικότερα, βάσει του άρθρου 75, ενθαρρύνεται η ίδρυση πολιτιστικών και πνευματικών κέντρων, καλλιτεχνικών συνόλων, αλλά και η μελέτη και εφαρμογή προγραμμάτων, η διοργάνωση συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων και εκδηλώσεων, προωθούνται οι πολιτιστικές ανταλλαγές σε διεθνές επίπεδο, προβλέπεται η αποφασιστική συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης στην ανάπτυξη του τοπικού πολιτιστικού τουρισμού, ενώ παρέχεται η δυνατότητα ανάληψης της συντήρησης και αξιοποίησης παραδοσιακών και ιστορικών κτιρίων.

Οι αρμοδιότητες αυτές διευρύνθηκαν με το άρθρο 94 του Ν. 3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης − Πρόγραμμα Καλλικράτης» και συμπεριέλαβαν τη χορήγηση αδειών ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών μουσικών ιδρυμάτων (ωδείων, μουσικών σχολών, χορωδιών, συμφωνικών ορχηστρών και συγκροτημάτων μουσικής δωματίου, τη συμμετοχή εκπροσώπου του οικείου δήμου στην οργανωτική επιτροπή φεστιβάλ τοπικής εμβέλειας, την επιχορήγηση φορέων που αναπτύσσουν πολιτιστικού χαρακτήρα δραστηριότητες στη χωρική αρμοδιότητα του δήμου, καθώς και όσων συμβάλλουν στην τουριστική ανάπτυξη και προβολή του, ύστερα από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που λαμβάνεται με πλειοψηφία των δύο τρίτων (2/3) των μελών του.

Η διεύρυνση αυτή των αρμοδιοτήτων όχι μόνο δεν συνδυάσθηκε με τη μεταφορά των αντίστοιχων πόρων στους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά πραγματοποιήθηκε στη δυσκολότερη οικονομική και κοινωνική συγκυρία των τελευταίων ετών. Η συρρίκνωση των  διαθέσιμων οικονομικών πόρων, η μείωση του ανθρώπινου δυναμικού, η αναδιοργάνωση των δομών και η επιβεβλημένη από τις συνθήκες έμφαση στη διαχείριση των οξυμένων προβλημάτων της καθημερινότητας, διαμόρφωσαν ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πλαίσιο λήψης αποφάσεων για την τοπική αυτοδιοίκηση, με μικρότερες και μεγαλύτερες προκλήσεις, μικρότερα και μεγαλύτερα προβλήματα, η αποτελεσματική διαχείριση των οποίων προϋποθέτει ευέλικτο και ρεαλιστικό προγραμματισμό.

Πώς μπορεί να επιτευχθεί όμως η αποτελεσματικότητα σε σχέση με τον πολιτιστικό προγραμματισμό σήμερα στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης;

Για να απαντήσουμε στο ανωτέρω ερώτημα, είναι σκόπιμο να δούμε ποιες μορφές μπορεί να προσλάβει ο πολιτιστικός προγραμματισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης (τμηματικός ή συνολικός σχεδιασμός του πολιτιστικού τομέα σε επίπεδο δήμου). Απαντώνται τα ακόλουθα:

·         Σχέδια και πολιτικές για επιμέρους πολιτιστικά ζητήματα

Επικεντρώνονται στη θεματική πολιτιστική ανάπτυξη (π.χ. πολιτιστική κληρονομιά, καλλιτεχνική παιδεία, δημιουργία μουσείων). Επέχουν θέση εγγράφων τεκμηρίωσης ή στοιχείων για περαιτέρω μελέτη και ανάλυση ενός θέματος (π.χ. μάστερ πλάν για την πολιτιστική κληρονομιά, στρατηγικές μουσείων ή πολιτιστικών υποδομών).

·         Συνεκτικά πολιτιστικά σχέδια

Πρεσβεύουν μια συνεκτική προσέγγιση στο σχεδιασμό του πολιτιστικού τομέα λαμβάνοντας υπ’ όψη όλες τις εκφάνσεις του πολιτισμού (π.χ. τέχνη, κληρονομιά, βιβλιοθήκες, πολιτιστικές βιομηχανίες). Επικεντρώνονται στο σχεδιασμό βάσει των ανωτέρω πολιτιστικών πόρων, χωρίς να υποδεικνύουν πώς οι πόροι αυτοί μπορούν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του συνολικού σχεδιασμού ενός δήμου. Ως τέτοια νοούνται τα στρατηγικά πλάνα για τον πολιτισμό.

·         Λοιπά σχέδια που ενσωματώνουν τον πολιτισμό

Πρόκειται για πολιτιστικά σχέδια ή πολιτικές που αποτελούν τμήματα ευρύτερων δημοτικών προγραμμάτων όπως τα επιχειρησιακά προγράμματα, οι στρατηγικές οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης και τα πλάνα βιώσιμης ανάπτυξης. Τα σχέδια αυτά παρότι δεν εξαντλούν όλο το φάσμα των ζητημάτων που θίγονται στα ολοκληρωμένα δημοτικά πολιτιστικά σχέδια, έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη τους ή στην υποστήριξη της εφαρμογής τους.

·         Δημοτικός πολιτιστικός σχεδιασμός

O δημοτικός πολιτιστικός σχεδιασμός περιλαμβάνει τις ενέργειες που απαιτούνται αφενός για τον εντοπισμό και τη μόχλευση των πολιτιστικών πόρων ενός δήμου, αφετέρου δε για την ενσωμάτωση των πολιτιστικών πόρων σε όλες τις εκφάνσεις του σχεδιασμού και της λήψης αποφάσεων από την τοπική αυτοδιοίκηση. Η στρατηγική αυτή, όπως συμβαίνει και με την πλειονότητα αντίστοιχων προγραμμάτων, προτείνεται από τη δημοτική αρχή και κυρώνεται από το δημοτικό συμβούλιο.

Εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο σχεδιασμού και ανάπτυξης που εναρμονίζεται και προωθεί τα χαρακτηριστικά της περιοχής και λαμβάνει υπ’ όψη τους τέσσερις πυλώνες της αειφορίας: την οικονομική ευημερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την περιβαλλοντική υπευθυνότητα και την πολιτιστική άνθηση.

Περιλαμβάνει δύο διακριτές αλλά αλληλοσυνδεόμενες διαδικασίες:

·      ορισμένη διαδικασία που ακολουθείται για την ανάπτυξη ενός πολιτιστικού σχεδίου για το δήμο,

· συνεχή διαδικασία ενσωμάτωσης του πολιτισμού σε όλες τις εκφάνσεις του δημοτικού προγραμματισμού και της λήψης αποφάσεων.

Η διαδικασία του δημοτικού πολιτιστικού σχεδιασμού προϋποθέτει τα ακόλουθα στοιχεία:

·         Προσδιορισμό πολιτιστικών πόρων 
 
Ο δημοτικός πολιτιστικός σχεδιασμός αναφέρεται στους πολιτιστικούς πόρους υπό ευρεία έννοια (δημιουργικές πολιτιστικές βιομηχανίες, χώρους και εγκαταστάσεις πολιτισμού, φυσική και πολιτιστική κληρονομιά, φεστιβάλ και γεγονότα, καθώς επίσης στους πολιτιστικούς οργανισμούς).

·         Πολιτιστική χαρτογράφηση

Αποτελεί αφετηρία του δημοτικού πολιτιστικού σχεδιασμού και συνίσταται στη συστηματική διαδικασία  εντοπισμού και καταγραφής των υλικών και άυλων πολιτιστικών πόρων (συχνά χρησιμοποιώντας εφαρμογές GIS).

·         Καθιέρωση πολιτιστικών παραμέτρων

Περιλαμβάνει ενέργειες για την ενσωμάτωση του πολιτισμού ως παραμέτρου σε όλες τις εκφάνσεις του δημοτικού σχεδιασμού και της λήψης αποφάσεων.

·         Ανάπτυξη διατομεακών στρατηγικών

Ο δημοτικός πολιτιστικός σχεδιασμός απαιτεί διευρυμένες συνεργασίες ή κοινούς μηχανισμούς διακυβέρνησης για την υποστήριξη της συνεργασίας ανάμεσα στο δήμο, την κοινότητα και τον ιδιωτικό τομέα.

·         Δικτύωση και προώθηση της κοινωνικής συναίνεσης

Ο δημοτικός πολιτιστικός προγραμματισμός περιλαμβάνει δίκτυα στον πολιτιστικό τομέα και στρατηγικές για την ενίσχυση της κοινωνικής συναίνεσης.

Η  πολιτιστική χαρτογράφηση αποτελεί πρωταρχικό στάδιο του δημοτικού πολιτιστικού προγραμματισμού. Συμβάλλει στην καταγραφή του πολιτιστικού κεφαλαίου της περιοχής και στην ανάπτυξη βάσης δεδομένων από την οποία μπορούν να προκύψουν ευκαιρίες και προκλήσεις καθώς επίσης να διαμορφωθούν στρατηγικές για την προώθηση της πολιτιστικής ανάπτυξης και την υποστήριξη της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.  Επιπρόσθετα, συμβάλλει στην ανάδειξη προτύπων συγκριτικής αξιολόγησης (benchmarks) για την αξιολόγηση της ανάπτυξης και της παρακολούθηση των αλλαγών στο μέλλον.

Πέραν την πληροφόρησης για την ανάπτυξη του δημοτικού πολιτιστικού προγραμματισμού, η πολιτιστική χαρτογράφηση είναι αναγκαία για την καθιέρωση πολιτιστικών παραμέτρων, τον προβληματισμό δηλαδή σε σχέση με τον πολιτισμό και το πολιτιστικό κεφάλαιο  κατά τις διαδικασίες σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων που αφορούν σε μια ευρεία γκάμα ζητημάτων.

Η πολιτιστική χαρτογράφηση συμβάλλει, επίσης, στην ανάπτυξη πολιτιστικών πόρταλ και μέσων που προβάλλουν και ενισχύουν την πρόσβαση στους  διαθέσιμους πολιτιστικούς πόρους. Έτσι οι μεν κάτοικοι εντοπίζουν και αξιολογούν τους πολιτιστικούς πόρους  και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους που συνθέτουν το πολιτιστικό τους προφίλ, οι δε επισκέπτες ενημερώνονται για αυτά, με αποτέλεσμα την προώθηση του πολιτιστικού τουρισμού αλλά και την αναβάθμιση της στρατηγικής μάρκετινγκ του προορισμού. Επιπρόσθετα, η ανάπτυξη βάσης δεδομένων για πολιτιστικούς πόρους της περιοχής, προάγει τη δικτύωση και τη συνεργασία μεταξύ καλλιτεχνών και επιμέρους πολιτιστικών ομάδων που δρουν στην περιοχή ή εμπνέονται από αυτή.

Ερχόμενοι στο μέχρι πρότινος μείζον ζήτημα της ανάπτυξης πολιτιστικών υποδομών, διαπιστώνουμε ότι η ανάπτυξη των πολιτιστικών υποδομών από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης προσέλαβε κάποια από τις ακόλουθες μορφές:

1.Πολιτιστικές εγκαταστάσεις ενός σκοπού (π.χ. πινακοθήκη, θέατρο ή μουσείο)

2. Πολυθεματικά καλλιτεχνικά και πολιτιστικά κέντρα (δημοτικά κέντρα πολιτισμού)

3.Πολυθεματικές εγκαταστάσεις που παρέχουν υποδομές για κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες (π.χ. χώροι που συνδυάζουν χώρους πολιτισμού, αναψυχής και επιχειρηματικής εγκατάστασης)

4.Πολιτιστικές συστάδες (clusters) σε μια χωρικά εστιασμένη περιοχή που συνδέεται με την πολιτιστική παραγωγή ή κατανάλωση ή μνημεία  πολιτιστικής κληρονομιάς 

5.Πολιτιστικές και καλλιτεχνικές θερμοκοιτίδες (incubators) που παρέχουν υποδομές και υποστηρίζουν ποικιλοτρόπως τη πολιτιστική παραγωγή, προωθώντας την ανάπτυξη, τη δημιουργικότητα και την καινοτομία (χώροι παραστάσεων, στούντιο για πρόβες, γραφεία συναντήσεων).

 Σύμφωνα με τους Newman και Smith (2000), ο προγραμματισμός των  πολιτιστικών υποδομών επικεντρώνεται είτε στις υποδομές είτε στους ανθρώπους.

Ο προγραμματισμός που εστιάζει στους ανθρώπους δίνει έμφαση στην ανάπτυξη εγκαταστάσεων πολλαπλών χρήσεων που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των κατοίκων. Στο ιδεολογικό της υπόβαθρο συναντάμε την αποκέντρωση και διάχυση της πολιτιστικής δραστηριότητας.  Σε ζητούμενο, δηλαδή, ανάγεται η ανάπτυξη ή αναζωογόνηση της περιοχής μέσω της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών και της κοινωνικής ανάπτυξης, ενώ στόχοι όπως η ανταγωνιστικότητα, οι οικονομίες κλίμακας και το city branding έχουν μικρότερη βαρύτητα.

Ο προγραμματισμός που εστιάζει στις υποδομές, επικεντρώνεται στην ανάπτυξη πολιτιστικών υποδομών που λειτουργούν ως σημεία αναφοράς για την πόλη, προτείνει τη γεωγραφή συγκέντρωση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, αναφέρεται σε δραστηριότητες πολιτιστικής κατανάλωσης ή παραγωγής και πρεσβεύει την ανάπτυξη ή αναζωογόνηση μέσω της οικονομικής ανάπτυξης (π.χ. πολιτιστικός τουρισμός). Στις περιπτώσεις αυτές, ελλοχεύει συχνά ο κίνδυνος ζητήματα που αφορούν τις συγκεκριμένες υποδομές να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον (π.χ. χρηματοδότηση, αρχιτεκτονικός σχεδιασμός, γόητρο προγράμματος ανάπτυξης), με αποτέλεσμα να παραμεληθούν ευρύτερες κοινωνικές ανάγκες, θέματα διατήρησης των εγκαταστάσεων, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτισιτκές επιδράσεις των υποδομών.

Η ανάπτυξη πολιτιστικών υποδομών αποτελούσε πάγιο αίτημα της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας στο πλαίσιο της πολιτιστικής ανάπτυξης και αποκέντρωσης, και ως εκ τούτου πρωταρχικό στόχο των δημοτικών αρχών. Οι πολιτιστικές υποδομές προωθούνταν μάλιστα από αναπτυξιακά προγράμματα περιφερειακού, εθνικού ή ευρωπαϊκού χαρακτήρα ως στόχοι μέσω αντίστοιχων αποτελεσμάτων και εκροών.

Η στόχευση αυτή φαίνεται ότι διαφοροποιείται πλέον υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με την πρόταση για τη διαμόρφωση της Εθνικής Αναπτυξιαξής Στρατηγικής του τομέα πολιτισμού 2014-2020, του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, σε κύριος στόχο ανάγεται η εδραίωση του τομέα του Πολιτισμού και των Δημιουργικών Βιομηχανιών ως ζωτικού παράγοντα του νέου μοντέλου της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας για τη δημιουργία εισοδήματος και απασχόλησης, με άξονα τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και με την εφαρμογή καινοτομίας για έξυπνη εξειδίκευση.

Η ανάπτυξη πολιτιστικών υποδομών εστιάζεται σε επιμέρους γεωγραφικές περιοχές που πλήττονται από κοινωνικά προβλήματα, καθώς επίσης κατευθύνεται στα αστικά κέντρα που αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις, ενώ ζητούμενο αποτελεί η ανάπτυξη δράδεων που θα αξιοποιούν τις συνέργειες μεταξύ των υφισταμένων υποδομών και θεσμών για τη δημιουργία θετικών εξωτερικών οικονομιών, θα αναπτύσσουν τη νέα επιχειρηματικότητα στον τομέα, και θα  βελτιώνουν το “brand name” της χώρας. 

Βασικές προτεραιότητες ανάπτυξης αποτελούν η αποτελεσματική και αποδοτική αξιοποίηση και λειτουργία των πολιτιστικών επενδύσεων και υποδομών, η οργάνωση πολιτιστικών θεσμών, ευρωπαϊκής ή και παγκόσμιας εμβέλειας, η κρατική ενίσχυση ιδιωτικών πρωτοβουλιών και η κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων για την πραγματοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων σε επιλεγμένες δραστηριότητες του τομέα του πολιτισμού, η ανάπτυξη του τομέα του πολιτισμού στην Ψηφιακή Εποχή και στην Κοινωνία της Πληροφορίας, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού του τομέα του πολιτισμού, η προώθηση της συμβολής του τομέα στην προσπάθεια αύξησης της απασχόλησης, η αποτελεσματική, αποδοτική και ποιοτική οργάνωση και λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών και των κρατικών θεσμών του τομέα του πολιτισμού, η ενίσχυση της έρευνας και ανάπτυξης στον τομέα του πολιτισμού, η αναβάθμιση και προστασία πολιτιστικού περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την προστασία του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, η ενίσχυση διακρατικής πολιτιστικής συνεργασίας και η ανάδειξη του τομέα του πολιτισμού ως βασικού παράγοντα ανάπτυξης των διασυνοριακών - διαπεριφερειακών συνεργασιών.

Από τα παραπάνω, προκύπτει εύλογα ότι ο ολοκληρωμένος πολιτιστικός σχεδιασμός στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης συνιστά τη νέα μεγάλη πρόκληση για τους ΟΤΑ. Ο σχεδιασμός αυτός εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να αποσκοπεί μόνο στην ανάπτυξη πολιτιστικών εγκαταστάσεων, αφού τόσο η έλλειψη πόρων για την ολοκληρωσή τους όσο και η αλλαγή του προσανατολισμού των αναπτυξιακών στρατηγικών, δεν την ευνοούν. Αδήριτη καθίσταται η ανάγκη για στοχευμένες πολιτικές που θα δίνουν έμφαση στην παροχή υπηρεσιών στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης και της ενίσχυσης της απασχόλησης.
από το http://mariapsarrou.blogspot.gr

Τα νέα της Αλλιώτικης πόλης - Newsletter Μαρτίου 2013.‏

Η «Αλλιώτικη Πόλη» κάνει μια προσπάθεια ηλεκτρονικής ενημέρωσης των φίλων της (και όχι μόνον) των δραστηριοτήτων και των απόψεων της.

Εγκαινιάζει το πιο κάτω newsletter, με την φιλοδοξία να είναι 15νθήμερο, να είναι φιλικό στο διάβασμα του, και το σπουδαιότερο, να αποτελεί ένα ενδιαφέρον μέσο πληροφόρησης για τα δημοτικά μας γεγονότα.

Η βασική του μορφή είναι σε .pdf όπου δεν ανεβαίνει στο blog και σε εικόνα .jpg που επίσης η σμίκρυνση της δεν είναι ότι καλύτερο για το blog.

Γι αυτό η κύρια αποστολή γίνεται με e-mail, εδώ ανεβαίνει μόνο για την ενημέρωση της ύπαρξης του.

Σε .pdf εμφανίζεται και στην σελίδα της κίνησης στο f/b (με κλικ εδώ σας παραπέμπει), όποιος όμως επιθυμεί, μπορεί να μας στείλει το e-mail του για κατ’ ευθείαν αποστολή.

Στο σημερινό πρώτο δελτίο, περιλαμβάνεται ενημέρωση από την εκδήλωση στην κατάμεστη αίθουσα «Αντώνης Σαμαράκης» με θέμα «Ανάπλαση παραλιακού μετώπου: Προκλήσεις και προοπτικές», λίγα λόγια για μας, σχόλιο για την επιθυμία της ΔΕΗ να πάρει 25ετη επέκταση της άδειας λειτουργίας της στον σταθμό του Αγ. Γεωργίου, ανακοίνωση της «Αλλιώτικης Πόλης» για την υπόθεση της ΕΥΔΑΠ.  

Ευχαρίστως θα δεχτούμε παρατηρήσεις και προτάσεις επί της ουσίας όσων ανακοινώνουμε και θα τις συζητήσουμε είτε δημόσια, είτε «δημόσια ηλεκτρονικά», είτε σε συνέλευση μας.  

Δελτίο τύπου για την εκδήλωση...

 

  ^{ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ}

Συνθέσεις και αντιθέσεις με φόντο την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου Δραπετσώνας

Το γόνιμο διάλογο μεταξύ κοινωνικών εταίρων με θέμα την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Δραπετσώνας άνοιξε εκ νέου η δημοτική κίνηση Κερατσινίου – Δραπετσώνας  «Αλλιώτικη πόλη», στο πλαίσιο της εκδήλωσης που διοργώνωσε τη Δευτέρα 11 Μαρτίου στο Πολιτιστικό κέντρο Κερατσινίου «Αντώνης Σαμαράκης».

Στην εκδήλωση, το συντονισμό της οποίας ανέλαβε η εκπρόσωπος της «Αλλιώτικης πόλης» Μαρία Καραφέρη, συμμετείχαν διακεκριμένοι εισηγητές όπως η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Μάρω Ευαγγελίδου, η Αρχιτέκτονας του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αττικής Τζίνα Σταυράκη που αντικατέστησε την Προέδρο Βιβή Μπάτσου, ο Project manager της Πολιτιστικής Ακτής και αρχιτέκτονας του ΟΛΠ Γιώργος Αραχωβίτης και ο Γενικός Διευθυντής Ακίνητης Περιουσίας της Εθνικής Τράπεζας Αριστοτέλης Καρυτινός.

Η Μαρία Καραφέρη στο χαιρετισμό της παρουσίασε την ταυτότητα της «Αλλιώτικης πόλης», αλλά και το σκεπτικό επιλογής της ανάπλασης ως εναρκτηρίου θέματος ενός κύκλου ανοικτών συζητήσεων, εφόσον αποτελεί την «ευκαιρία» ανάπλασης της Δυτικής Αττικής από άποψη περιβαλλοντική, αναπτυξιακή και ποιότητας ζωής αλλά και το σημαντικότερο θέμα για τον ενοποιημένο δήμο Κερατσινίου – Δραπετσώνας, μιας και η εξέλιξη της ανάπλασης αναμένεται να αλλάξει επί τα βελτίω και πολυεπίπεδα τη φυσιογνωμία της περιοχής. Εξάλλου, το θέμα της ανάπλασης τα τελευταία χρόνια επανερχόταν στην επικαιρότητα με απολύτως ετερόκλητους τρόπους (ανάπτυξη τύπου fast track, δημιουργία πίστας φόρμουλα 1, δημιουργία campus του Πανεπιστημίου Πειραιά, λιμάνι για κρουαζιερόπλοια ΟΛΠ), από διάφορους επισπεύδοντες, χωρίς να έχει προηγηθεί κανενός είδους διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών.

Η Μάρω Ευαγγελίδου, Γενική Γραμματέας Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. προσέγγισε το θέμα διαχρονικά, καταθέτοντας μάλιστα την εμπειρία της ως στελέχους του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Αττικής (ΟΡΣΑ) στο ζήτημα της ανάπλασης. Η Τζίνα Σταυράκη, Αρχιτέκτων του ΟΡΣΑ, αναφέρθηκε στο συντελεστή δόμησης της ανάπλασης που προβλέπεται σε 0,6, ενώ ο Γιώργος Αραχωβίτης, project manager της Πολιτιστικής Ακτής, επεσήμανε το προγραμματιζόμενο άνοιγμα του λιμανιού στην πόλη, επικεντρωνόμενος στα σχέδια που αφορούν στην περιοχή Καστράκι. Τέλος, ο γενικός διευθυντής ακίνητης περιουσίας της Εθνικής Τράπεζας Αριστοτέλης Καρυτινός, που αυτοπροσδιορίστηκε ως ο «δράκος του παραμυθιού», στην άκρως ρεαλιστική τοποθέτησή του αναφέρθηκε στην προσέλκυση επενδυτικού ενδιαφέροντος και την ανεύρεση κεφαλαίων ως προαπαιτούμενων για την με οποιονδήποτε τρόπο ανάπλαση της περιοχής.

Ο προς ανάπλαση χώρος έχει συνολική έκταση 640 στρέμματα, εκ των οποίων τα 2/3 κατά προσέγγιση ανήκουν σε ιδιώτες και ειδικότερα στην Εθνική Τράπεζα, στη Λαφάρζ και τα Ελληνικά Πετρέλαια και το εναπομείναν 1/3 περίπου ανήκει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο δημόσιο, ενώ ιδιοκτησία σε ένα μέρος έχει και ο ΟΛΠ. Οριοθετείται δε από τον επιβατικό λιμένα του Πειραιά (όριο ακτής Βασιλειάδη – Ακτοπλοϊκή σύνδεση Δωδεκανήσου) το κέντρο διαχείρισης της Ψυτάλλειας και τον εμπορευματικό λιμένα (ΣΕΜΠΟ) και περιλαμβάνει την περιοχή των Λιπασμάτων, το εργοστάσιο των οποίων πλέον παραμένει ως μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, τον όρμο των Σφαγείων, με την ΑΓΕΤ και τις εγκαταστάσεις της Aegean, και εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ που συνορεύουν με το λιμανάκι του Αγίου Γεωργίου και το εργοστάσιο της ΔΕΗ.

Η πρώτη βιομηχανική εγκατάσταση στην περιοχή πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Το 1909 χτίστηκε στην περιοχή το εργοστάσιο των Λιπασμάτων, εν συνεχεία το τσιμεντάδικο και ένα σαπωνοπείο, το ταμπάκικο, ένα ελαιοτριβείο, το γυψάδικο και ορισμένες παρεμφερείς ή συναφείς δράσεις. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή περίπου 20.000 Μικρασιάτες και Πόντιοι εγκαταστάθηκαν σε πρόχειρες κατασκευές γύρω από την περιοχή και αποτέλεσαν το φτηνό εργατικό δυναμικό για την λειτουργία των εργοστασίων, αναδεικνύοντας την περιοχή στη μεγαλύτερη βιομηχανική και βιοτεχνική περιοχή της χώρας.

Τα πρώτα ζητήματα στοιχειώδους κανόνων λειτουργίας της βιομηχανικής ζώνης τέθηκαν το έτος 1951, όταν η Δραπετσώνα έγινε Δήμος. Μετά από τη σιωπή της δικτατορίας ακολούθησαν τα μεταπολιτευτικά αιτήματα που όμως δεν αφορούσαν την απομάκρυνση των εργοστασίων, αλλά τη θέση κανόνων για την ασφαλέστερη και περιβαλλοντικά προσφορότερη λειτουργία τους. Μέχρι το 1982 η ιδέα να μετατραπεί η βιομηχανική ζώνη σε κάτι άλλο εκτός από χώρο εγκατάστασης εργοστασίων δεν είχε συζητηθεί ποτέ, ενώ μόλις το 1992 ολοκληρώθηκε η πρώτη μελέτη «για την πολεοδομική και οικονομική ανασυγκρότηση της Βιομηχανικής Ζώνης» από την Αναπτυξιακή Δήμων Πειραιά. Ο όρος δε «ανάπλαση» εισήχθη για πρώτη φορά το 1991, ενώ το εργοστάσιο των Λιπασμάτων διέκοψε την λειτουργία του μόλις το 1999.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ στη Β’ Πειραιά Μαρία Γιαννακάκη, ο Αντιπεριφερειάρχης Πειραά Στέφανος Χρήστου, οι δήμαρχοι Κερατσινίου – Δραπετσώνας και Νίκαιας – Ρέντη Λουκάς Τζανής και Γιώργος Ιωακειμίδης και οι τέως Δήμαρχοι Δραπετσώνας Αλέξανδρος Χρυσός και Κώστας Χρονόπουλος. Επίσης παρευρέθηκαν ο Δημήτρης Βαρελάς, Περιφερειακός Σύμβουλος Αθήνας, ο Γεράσιμος Γεωργάτος, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής ΔΗΜΑΡ, η Συντονίστρια τομέα Αυτοδιοίκησης ΔΗΜΑΡ Σμαράγδα Παπαστεργιοπούλου. Παρόντες ήταν επίσης οι δημοτικοί σύμβουλοι Κερατσινίου- Δραπετσώνας Μαρία Μαίλη, Μαρία Μαράκου, Ξένια Φωτίου και Γιώργος Τσιρίδης, ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας Κανέλλος Λάλος, ο Πρόεδρος της ΔΗΚΕΠΑ Κυριάκος Θεοδωρακάκος, ο Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά Στέλιος Μανουσάκης και Γενικός Γραμματέας Δήμου Νίκαιας – Ρέντη Κώστας Τσεφαλάς.